بخش اول – جمله 1

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَا فِي تَوَحُّدِهِ وَ دَنَا فِي‏ تَفَرُّدِهِ»

«ستایش خدای را سزاست که در یگانگی‌اش بلند مرتبه و در تنهایی‌اش به آفریدگان نزدیک است.»‏
تمام ستایش‌ها، شکرها و حمدها، مخصوص الله است. الله کسی است که «عَلَا فِي تَوَحُّدِهِ» بلندمرتبه است، درعین‌حالی که واحد است و یکی است.‍
«وَ دَنَا فِي‏ تَفَرُّدِهِ» درعین‌حال که فردیت دارد، به همه‌ی موجودات نزدیک است.
الف و لام «الحمد» استغراق است؛ یعنی شامل همه‌ی ستایش‌ها می‌شود. «الحمد» یعنی کلّ الحمد.
«الحمد» به معنای ستایش و خوبی‌های آن فردِ محمود است، اعمّ از این‌که خوبی‌هایش به ما برسد یا نرسد؛ لذا همه‌ی ستایش‌ها برای خداوند است.
«الله» بزرگ‌ترین اسم خداوند است؛ اسم لفظی آن از «ال» و «اله» یا «ال» و «وَله» ترکیب‌شده است؛ اگر از «اَله» باشد، به معنای کسی است که همه به او پناه می‌برند؛ و اگر از «وَله» باشد یعنی کسی است که همه‌ی آفریدگان در شناخت او شیدا و متحیّر هستند.
ائمّه علیهم السّلام در معنای «الله» فرموده‌اند: معبود مستور از حواسِ غیرقابل تعقل.
«عَلَا فِي تَوَحُّدِهِ» یعنی خداوند با این‌که وحدانیت دارد و یگانه است، از سایر موجودات دور نیست؛ بلکه بر هر چیزی مسلط است؛ و با این‌که فردیت دارد، درعین‌حال «دَنَا» است که از لغت «دنو» به معنای بسیار نزدیک است. خداوند متعال یکی بودن و تفرّدش مانند اشیاء نیست که در گوشه‌ای از فضا باشد.
خداوند متعال در عین این‌که تفرّد دارد، به تمام موجودات به‌طور مساوی نزدیک است و احاطه دارد.
عبارت «عَلَا فِي تَوَحُّدِهِ وَ دَنَا فِي‏ تَفَرُّدِهِ»‏ نشانگر احاطه وجودی خداست، غیر از احاطه علمی.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

 

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

1 × 1 =