«وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ، الّذی لا یُشْکِلُ عَلیْهِ شَیْءٌ، وَ لا یُضْجِرُهُ صُراخُ الْمُسْتَصْرِخینَ»

«و پروردگار پری و انسان است. چیزی بر او مشکل ننماید، فریادِ فریادکنندگان او را آزار نکند.»
«النّاس» را دو معنا کرده‌اند. برخی گفته‌اند از نسیان و برخی دیگر گفته‌اند از انسان آمده.
«جِنَّة» جن و جنین، به معنای موجود غیرمرئی است. در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿ فَلَمَّا جَنَّ عَلَیهِ اللَّیْلِ ﴾(1) یعنی هنگامی‌که شب، روشنی‌ها را پوشاند. وجه تسمیه ی جِن هم این است ‌که پنهان است و دیده نمی‌شود. خداوند متعال پروردگاری جِنَّة و ناس را دارد. علّت این‌که جن و انس را اسم می‌برد، به این جهت است که جن و انس در یک‌چیزی مشترک و هر دو مکلف‌اند. در قرآن کریم هم این دو اسم باهم آمده‌اند ﴿ وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیعْبُدُونِ ﴾(2) .
در بسیاری از مبانی دینی وقتی‌که ربوبیت خداوند به کار می‌رود، به‌عنوان پروردگار جنّ و مردم به‌کاربرده می‌شود. «رَبُّ الجِنَّةِ وَ النّاسِ» یعنی پروردگارِ دو موجودی که آزاد و مکلّف هستند. نبوّت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله، پیامبری است که هم برای جنّیان، و هم برای انسیان است.
«اَلَّذی لا یُشْکِلُ عَلیْهِ شَیْءٌ» آن «رَبُّ الجِنَّةِ وَ النّاسِ» است که چیزی بر او مشکل نیست؛ چون مشکل از برای محدودیت قدرت است. وقتی‌که خداوند متعال محدودیت قدرت ندارد و بر هر چیزی قادر است، «لا یُشْکِلُ عَلیْهِ شَیْءٌ» چیزی بر او مشکل نیست.
در اداره‌ی جن و ناس، چیزی بر خداوند متعال سخت نیست که نتواند در مدیریت و ربوبیت کاری را انجام ندهد.
«وَ لا یضْجِرُهُ صُراخَ الْمُستَصرِخینَ» فریادِ فریاد کنندگان او را آزرده نکند. وقتی‌که چیزی بر او مشکل نیست، پس فریادِ فریاد کنندگان ‌هم او را نمی‌آزارد و او را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. یکی از خصوصیاتی که خداوند متعال دارد که موجودات ندارند، این است که تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد و انفعالی در ذات و در صفات او نیست؛ زیرا انفعال از محدودیت و نداشتنِ قدرتِ بی‌نهایت است. خدایی که «رَبُّ الجِنَّه وَ النّاسِ» است، با چیزی مشکل ندارد و فریادِ فریاد کنندگان ‌هم او را آزرده نمی‌کند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

منابع:

1) الأنعام (6): 76.
2) الذّاریات (51): 56.