بخش دوم – جمله 72

«وَ أنَا اُبَیِّنُ لَکُمْ سَبَبَ هذِهِ الْآیة: اِنَّ جَبْرئیلَ هَبَطَ اِلَیَّ مِراراً ثَلاثاً یأمُرُنی عَنِ السَّلامِ رَبّی – وَ هُوَ السَّلامُ – أنْ أقُومَ فی هَذا الْمَشْهَدِ»

«و حال برایتان سبب نزول آیه را بیان می کنم: همانا جبرئیل سه مرتبه بر من فرود آمد از سوی سلام، پروردگارم- که تنها او سلام است- فرمانی آورد که در این مکان به‌پا خیزم.»
«السَّلام» یعنی کسی که از جانب او، مردمان و مخلوقات در رفاه هستند، و غیر از خدا کسی نمی‌تواند سلامِ مطلق باشد. سلام یکی از اسم‌های خداوند است.
مسلمانان در برخورد باهم به یک‌دیگر سلام می‌کنند و با این عمل غیرازاینکه اسم خدا را می‌برند، طرف مقابلشان را در یک حالت رفاه و آسایش و امنیت قرار می‌دهند. درواقع هر مسلمانی بر هرکسی که سلام می‌کند، می‌خواهد اعلام کند که تو از جانب من در امان هستی و این یکی از شاهکارهای دین اسلام است.
هیچ‌کدام از ملّت‌های دیگر، سلامشان به‌اندازه‌ی محتوای سلام اسلامی نیست. سلام، اسم خداست و ما در تمام زیارت‌ها به بزرگان و قدّیسین از پیامبران و امامان علیهم السلام تا امام‌زادگان از دور و نزدیک سلام می‌کنیم. «اَلسَّلامُ عَلَیکَ» که «ال» هم دارد، به معنای سلام مخصوص است.
در این قسمت از خطابه رسول خدا صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند:
از جانب پروردگارم که «اَلسَّلامُ» است به من امر شده که «اَنْ اَقومَ فی هذا الْمَشهَدِ»: من در این‌جا بایستم و برای شما حرف‌هایی را بگویم.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

بیست + پانزده =