«باِللَّهِ ما عَنی بِهذِهِ الْآیةِ إلاّ قَوْماً مِنْ أصْحابی أعْرِفُهُمْ بِأسْمائِهِمْ وَأنْسابِهِمْ، وَقَدْ أُمِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ»
«به خدا سوگند که مقصود خداوند قصد نکرده از این آیه گروهی از صحابه اند که آنان را با نام و نَسَب می‌شناسم لیکن به پرده‌پوشی کارشان مأمورم.»
منظور از این‌که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند از اصحاب من هستند که آن‌ها را به اسم و نسب می‌شناسم. این است که در میان شما کسانی هستند که مانند یهودیان بهانه آوردند. یهودیانی که روزهای جمعه تور می‌انداختند، روزهای یکشنبه صبح برمی‌داشتند.
آن‌ها برحسب ظاهر روزهای شنبه را تعطیل کرده بودند، ولی با حکم خدا که فرموده بود: در روز شنبه هیچ‌گونه فعالیّتی نکنید، مخالفت کردند.
سپس می‌فرمایند: من مأمور هستم که از آن‌ها بگذرم؛ یعنی چشم‌پوشی کنم، چیزی نگویم و اسمشان را نبرم تا آبرویشان حفظ شود.
این نکته‌ی مهمی است که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله با این‌که منافقان را به اسم و نسب هم می‌شناسند؛ امّا به خاطر کرامت و بزرگواری‌شان چشم‌پوشی کنند و آبروی آن‌ها را پیش اقوام، دوستان و خویشانشان نریزند.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
Leave A Comment?