بخش هشتم – جمله 217

« ألا ! إنَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَ هادِمُها . »

«هشدار! که اوست فاتح دژها و منهدم‌کننده‌ی آن‌ها.»
«فاتِحُ الحُصُونِ» او بر دژها پیروز، غالب و مسلّط می‌شود و دژها را خراب می‌کند. معلوم است که منظور از «اَلحُصُونِ»، دژهای دشمنان هست.
هیچ دژ محکم و مستحکمی نیست که مقابل امام زمان علیه‌السّلام بایستد. خداوند متعال او را «مؤیِّدٌ بِالنَّصرِ و مَنصُورٌ بِالرُّعبِ» قرار داده است.
رُعب حکومت امام زمان علیه‌السّلام در دل مخالفان می‌افتد و بسیاری از آن‌ها می‌آیند و دژهای خود را تسلیم می‌کنند، بدون این‌که حضرت با آن‌ها بجنگند.
البتّه آنجاهایی که حضرت با شمشیر حمله می‌کنند، از پیش آن‌ها را دعوت می‌کنند. در برخی روایات دوران دعوت و اتمام حجّت حضرت 9 سال – 30 سال – 40 سال- 70 سال طول خواهد کشید. آن‌هایی که زمان حکومت حضرت را مشخص کردند – طبق برخی از روایات – معلوم می‌شود که زمان حکومت نیست؛ بلکه زمان استقرار حکومت است. زمان استقرار حکومت، یعنی زمانی که طول می‌کشد مردم اتمام حجّت می‌شوند. پس از اتمام حجّت، حضرت با آن‌هایی که با ایشان مخالفت کنند و مقابلشان باستند، جنگ خواهند کرد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

3 + 18 =