« أَلا ! إنَّ أعْدائَهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ الْغاوُونَ إخْوانُ الشَّیاطِینَ یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ زُخْرُفَ القَوْلِ غُرُوراً . (1)»
«هشدار که: ستیزندگان با امامان، گمراه و همکاران شیاطین‌اند. ﴿ برای گمراهی مردمان، سخنان بیهوده و پوچ را به یک‌دیگر می‌رسانند. ﴾»
«سُفَهاء» جمع سَفیه و به معنای بی‌خرد و بی‌خردان است. «الْغاوُونَ» کسانی هستند که گمراه‌اند و گمراه‌کننده اند.
«إخْوانُ الشَّیاطِینَ» همکاران و برادران شیطان‌ها هستند. آن‌قدر به شیطان‌ها نزدیک هستند که گویی با شیاطین برادرند که پدران و مادرانشان یکی است.
«یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ زُخْرُفَ القَوْلِ غُرُوراً» برخی از آن‌ها به برخی دیگر از آن‌ها سخنان مزخرف و باطل می‌رسانند، درگوشی می‌گویند و منتقل می‌کنند.
«غُرُوراً» هم‌دیگر را و دیگران را فریب دهند.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
منابع:
1) انعام (6): 112.
Leave A Comment?