﴿ اَلا اِنَّ اَوْلِیائَهُمْ، لَهُمُ الْجَنَّةُ، یُرْزَقُونَ فیها بِغَیْرِ حِسابٍ﴾(1)
«هان! بهشت پاداش اولیای آنان و ﴿ در آن بی‌حساب روزی داده خواهند شد. ﴾»
«ل» در ضمیر «لَهُم» لام اختصاصی است؛ یعنی اولیای ائمّه علیهم السّلام کسانی هستند که بهشت مختصّ آن‌هاست.
«یرْزَقُونَ فیها بِغَیرِ حِسابٍ» در بهشت بدون حساب روزی داده می‌شوند. این اولیا، یک معیار اولیّه دارند و آن این‌که، روزیشان بدون حساب در بهشت خواهد بود.
منظور از بدون حساب، حساب‌هایی که ما محاسبه می‌کنیم نیست. حتّی با وعده‌هایی که در قرآن فرموده: ﴿ لِلَّذینَ أَحْسَنُوا الْحُسْنی وَ زِیادَةٌ ﴾(2) برای کسانی که اعمال نیک انجام داده‌اند، «اَلحُسنَی» است که بهشت است و اضافه‌ی آن «زِیَادَةٌ» است، یعنی چیزهایی است که مردم نمی‌توانند حساب کنند.
لذا می‌فرماید «یُرزَقُونَ فیها بِغَیرِ حِسابٍ» که «زِیَادَةٌ» برای کسانی که اهل بهشت هستند خواهد بود.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
منابع:
1) غافر (40): 40.
2) یونس (10): 26.
Leave A Comment?