بخش چهارم – جمله 139

«یَقُولُ اللَّهُ: ﴿ ما یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ ﴾(1). بِأمْرِکَ یا رَبِّ أقُولُ: الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ الْعَنْ مَنْ أنْکَرَهُ وَاغْضَبْ عَلَی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ»

«خدا فرماید: ﴿ فرمان من دگرگون نخواهد شد. ﴾ پروردگارا! اکنون به فرمان تو چنین می‌گویم: خداوندا! دوستداران او را دوست‌دار و دشمنان او را دشمن بدار. پشتیبانان او را پشتیبانی کن. یارانش را یاری نما. خودداری کنندگان از یاری‌اش را به خود رها کن. ناباورانش را از مهرت بِران و بر آنان خشم خود را فرود آور.»
خداوند متعال می‌فرماید: حکم من تغییر نمی‌کند. «اَلقَولُ» گفتار خدا یعنی حکم خداست. «بِأمْرِکَ یا رَبِّ أقُولُ» به‌فرمان تو می‌گویم.
ممکن است «مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ» به «وَ قاتِلُ النّاکِثینَ وَ الْقاسِطینَ وَ الْمارِقینَ بِأمْرِاللهِ» که جمله‌ی قبل است برمی‌گردد؛ یعنی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام به امر خدا با این سه گروه می‌جنگد،«مَا یبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ» حکم خدا تغییر نمی‌کند و این حتماً واقع خواهد شد. ممکن هم هست به جمله‌ی بعدی که دعا برای دوستان و نفرین برای دشمنان علی علیه السلام است، برگردد. «بِأمْرِکَ یا رَبِّ أقولُ» پروردگارا! به‌فرمان می‌گویم: «الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ» پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در این فراز دو دعا و چهار نفرین می‌کنند. کمتر جایی پیدا می‌شود که نفرین بیشتر از دعا باشد.
معمولاً پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و ائمّه علیهم السّلام دعایشان خیلی بیشتر از نفرینشان است. این فراز از جاهای استثنایی است که نفرین، دو برابر بیشتر از دعاست. می‌فرمایند: «الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ» خدایا! کسانی که ولایت او را پذیرفته‌اند، ولایت آن‌ها را بپذیر؛ کسانی که دوستدار او هستند، دوست آن‌ها باش.
«وَعادِ مَنْ عاداهُ» دشمن باش باکسانی که دشمنی او را می‌کنند. «وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ» یاری کن کسانی را که او را یاری کرده‌اند.
«وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ» تنها بگذار کسانی را که او را تنها می‌گذارند. «وَ الْعَنْ مَنْ أنْکَرَهُ» و دور کن از رحمت خودت منکرانش را.
«وَاغْضَبْ عَلَی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ» و خشم کن بر کسانی که بر حقّ او منکر هستند و حقّ او را انکار می‌کنند.
همان‌طور که گفته شد، «الَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ» و «وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ» دعاست. «وَعادِ مَنْ عاداهُ» و «وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ» و «وَالْعَنْ مَنْ أنْکَرَهُ» و «وَاغْضَبْ عَلَی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ» نفرین است. کسانی که امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام را می‌شناسند و او تنها بگذارند، خداوند متعال آن‌ها را تنها می‌گذارد و نفرین ابدی پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله هم شامل حال آنان خواهد بود.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه


منابع:

1) ق (50): 29.

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

دوازده + 18 =