به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

34. سپس فرمود: مردمان! كیست سزاوارتر از شمایان به شما؟ گفتند: خداوند و رسول او. آن‌گاه فرمود: آن كه من سرپرست اویم، پس این على ولى و سرپرست اوست. خداوندا! پذیراى ولایت او را دوست بدار و دشمن او را دشمن دار و یار او را یارى كن و رهاكننده‌ى او را تنها گذار.

35. هان مردمان! این على است برادر و وصى و نگاهبان دانش من و جاى‌نشین من در میان امّت و ایمان آورندگان به من و بر تفسیر كتاب خدا. او مردمان را به سوى خدا بخواند و به آن چه موجب خشنودى اوست، عمل كند و با دشمنان او ستیز نماید. او سرپرست فرمانبردارى خدا باشد و بازدارنده از نافرمانى او.

36. همانا اوست جانشین رسول اللَّه و فرمانرواى ایمانیان و از سوى خدا، پیشواى هدایت‌گر. اوست پیكاركننده‌ى با پیمان شكنان و روی‌گردانان از راستى و درستى و به دَر رفتگان از دین.

37. خداوند فرماید: فرمان من دگرگونى نمى‌پذیرد. (ق / ٢٩) پروردگارا! اكنون به فرمان تو مى‌گویم: خداوندا! دوست‌داران او را دوست‌دار و دشمنانش را دشمن. پشتیبانان او را پشتیبانى و یارانش را یارى كن و خوددارى كنندگان از یارى‌اش را رها كن. ناباورانش را از مهرت بِران و خشم خود را بر آنان فرود آور.

38. معبودا! تو خود در هنگام بیان ولایت على و برپایى او فرمودى: امروز آیین شما را به كمال و نعمتم را براى شما تمام نمودم و با خشنودى، اسلام را دین شما قرار دادم. (مائده / ٣) و فرمودى: همانا، دین نزد خدا تنها اسلام است (آل عمران / ١٩) و نیز فرمودى: و آن كه به جز اسلام دینى بجوید؛ از او پذیرفته نبوده، در جهان دیگر، در شمار زیان‌كاران خواهد بود. (آل عمران / ٨۵)

39. خداوندا! تو را گواه مى‌گیرم كه پیام تو را به مردمان رساندم.