بخش اول – جمله 62

«اَسْمَعُ لِاَمْرِه وَ اُطیعُ وَ أُبادِرُ إلی کُلِّ ما یَرْضاهُ وَ اَسْتَسْلِمُ لِما قَضاهُ»

«فرمان او را گردن گذاشته و اطاعت می‌کنم و به‌سوی خشنودی او می‌شتابم و به حکم او تسلیم هستم.»
این جمله‌ها، بندگی خالصانه‌ی پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در پیشگاه الله تعالی را می‌رساند. «اَسْمَعُ لِاَمْرِهِ» خدا وقتی امر کرد، می‌شنوم. و «وَ اُطیعُ» و اطاعت می‌کنم. خودِ شنیدن، گونه‌ای از ادب عبودیت است که وقتی مولا امر می‌کند، انسان امرش را بشنود. البتّه این‌ها مراحل و سیر طبیعی وحی و بندگی است؛ اگرنه همه‌ی این مراحل آنی انجام می‌شود. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و اله به این وسیله می‌خواهند بفرمایند، من در بندگی خدا این‌گونه هستم و شما که تحت تربیت من هستید، باید این‌گونه باشید. فرمان خدا را می‌شنوم و پس از شنیدن اطاعت می‌کنم. اطاعتم هم، اطاعت عادی و معمولی نیست.
«وَ اُبادِرُ عَلَی کُلِّ ما یَرضاهُ» هر چیزی که خدا را راضی می‌کند، من پیشی می‌گیرم، می‌دوم، سعی می‌کنم و از دیگران سبقت می‌گیرم.
«وَ اُبادِرُ» مبادرت می‌کنم و خودم را پیش می‌اندازم. فرض کنیم پنج نفر درجایی ایستاده‌اند و در همان لحظه مولا امر می‌کند. یکی فقط می‌شنود، یکی کمی درنگ می‌کند و بعد می‌رود، یکی در مسیر دیگر می‌دود، یکی آهسته راه می‌رود، یکی کمی تندتر راه می‌رود… . این دریافت و عکس‌العمل‌ها متفاوت است. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرماید: هم می‌شنوم، هم اطاعت می‌کنم، هم به هر چیزی که موجب خشنودی خدا باشد مبادرت می‌کنم. اصلاً عبودیت یعنی حرکت کردن درراه خشنودی خدا.
«وَ اَسْتَسْلِمُ لِما قَضاهُ» خودم را به آنچه خداوند حکم فرموده، تسلیم می‌کنم.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

17 + یک =