«وَعَلیُّ بْنُ أبی طالِبٍ الَّذی أقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ هُوَ راکِعٌ»

«و همانا علیّ‌بن ابیطالب نماز به‌پا داشته و در رکوع زکات پرداخته است.»
حضرت علی علیه السلام در طول خطابه ی غدیر در کنار پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله ایستاده بودند رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرموده‌اند:
«الَّذی» این علیّ‌بن ابیطالب همان است که «أقامَ الصَّلاةَ» نماز را برپا نگه‌داشته. نه این‌که فقط نماز را خوانده باشد، بلکه نماز را برپا نگه‌داشته است.
مثال: یک‌وقت هست کسی ساختمانی را می‌سازد. و یک‌وقت هست که آن را برپا نگه می‌دارد؛ یعنی مرتب به قسمت‌های مختلف ساختمان می‌رسد. می‌گویند این ساختمان برپاست. امیرالمؤمنین علیه‌السّلام کسی است که نماز را برپا کرده و نگه‌داشته. «وَ آتَی الزِّکاةَ» زکات را داده «وَهُوَ راکعٌ» در حالتی که رکوع می‌کرده.
مصداق و شأن نزول آیه‌ی ﴿ اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللهُ… ﴾ علیّ ابن ابیطالب علیه‌السّلام است که کنار من ایستاده است.
سؤال: چه کسانی حقّ بیان شأن نزول و تفسیر و تأویل رادارند؟
نخست پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سپس اهل‌بیت ایشان ‌علیهم السلام هستند که حقّ گفتن شأن نزول، تأویل و تفسیر آیات رادارند. لذا نبیّ اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند این آیه درباره‌ی امیرالمؤمنین علیّ علیه‌السّلام است.
نکته‌ی بسیار مهمّ دیگر در مورد آیه‌ی ولایت این است که حضرت، غیرازاینکه فرموده‌اند حقّ تأویل و تفسیر قرآن با من و علیّ ابن ابیطالب است، خودشان این آیه را به‌طور قاطع فرموده‌اند که علیّ ابن ابیطالب کسی است که «الَّذی أقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ هُوَ راکعٌ».

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه