بخش نهم – جمله 233

« ألا ! وَ إنِّي عِنْدَ انْقِضاءِ خُطْبَتی أدْعُوكُمْ إلی مُصافَقَتی عَلَی بَيْعَتِهِ وَ الإقْرارِبِهِ ، ثُمَّ مُصافَقَتِهِ بَعْدی . »

«آگاه باشید! و این علی است که پس از من شما را آگاه می‌کند. اینک شما را می‌خوانم که پس از پایان خطبه با من و سپس با علی دست دهید.»
در فرهنگ عرب رسم است که پس از معامله برای این‌که تعهد را برسانند، با یک‌دیگر دست می‌دهند و می‌گویند:
«بارَکَ اللهُ فی صَفقَةِ یَمینِکَ» : «دست راستت را به من دادی و من هم دست راستم را به تو دادم، خدا به تو برکت دهد.» این کار به‌منزله‌ی تأکید پیمان و امضای تعهد است. لغتِ بیعت از «بیع» است به معنای خرید و فروش؛ و چون دست دادن به معنای پیمان بود، هر پیمان دیگری بیعت نام گرفت.
«مُصافَقَة» باب مفاعلة است؛ یعنی طرفین با یک‌دیگر دست بدهند. «صَفقَة» یعنی دست‌هایشان را به هم بدهند. حضرت می‌فرمایند: زمانی که خطبه‌ی من تمام شد، شمارا دعوت می‌کنم که به‌عنوان بیعتِ با علی و اقرار به بیعت علی، با من دست بدهید. سپس با خود علی دست دهید که پس از من با او بیعت خواهید کرد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

شانزده − دوازده =