بخش یازدهم – جمله 268

«مَعاشِرَالنّاسِ! ﴿ مَنْ یُطِعِ‌اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ﴾(1) وَ عَلِیاً وَ الْأئِمَةَ الَّذینَ ذَکرْتُهُمْ ﴿ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظیماً ﴾(2) »

«هان مردمان! ﴿ آن کس که از خدا و رسولش﴾ و علی و امامانی که نام بردم پیروی کند، ﴿ به رستگاری بزرگی دست یافته است. ﴾»
نکته‌ی اوّل: کسانی که خدا و رسول و علی و ائمّه علیهم السلام را اطاعت کنند به رستگاری می‌رسند؛ چراکه آن‌ها امرشان جز صلاح مردم و دنیای مردم و آباد کردن آخرت مردم و تکامل مردم، چیز دیگری نیست. تمام فرمان‌های خدا، پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و ائمّه‌ی طاهرین علیهم السّلام، این است که مردم به کمال برسند.
نکته‌ی دوم: از این نحوه‌ی تعبیر معلوم می‌شود اطاعت خدا یک شأن دارد، اطاعت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله یک شأن و اطاعت از علی و ائمّه علیهم السّلام یک شأن دارد؛ یعنی ضمن این‌که این انوار پاک، جز حرف خدا را نمی‌گویند، امّا از جانب خدا، خودشان دارای اختیاراتی هستند. لذا می‌فرمایند: «مَن یُطِعِ اللهَ وَ رَسُولَهَ».
یک‌سخنانی به‌عنوان فرمان خدا هست. یک‌سخنانی را پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله دارند که از دریای فرمان خداوند استفاده می‌کند، ولی از اختیارات خودشان استفاده کرده و امر می‌کنند که این شأنیّت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله را می‌رساند. این‌طور نیست که سنّی‌ها می‌گویند نبیّ اکرم صلی‌الله علیه و آله فقط نامه‌رسان باشد یا بلندگوی خدا باشد. خدا به او علومی داده، عصمت داده، علم داده، قدرت داده است؛ لذا خودشان هم فرمان و شأنی دارند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه


منابع:

1) الأحزاب (33): 71.
2) همان.

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

یازده + چهار =