درس سی و دوم – اثر گذشت و چشم پوشی در تربیت

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

 

درس 32 : اثر گذشت و چشم پوشی در تربیت

 

یکی از نکته های اخلاقی موجود در خطابه در حقیقت موضع گیری پیامبر صلی الله علیه و آله در برابر مناقصان و دشمنان می باشد که در ابتدای فصل ششم بیان می شود : “مَعاشِرَالنّاسِ، (آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَالنَّورِ الَّذى أُنْزِلَ مَعَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ) باِللَّهِ ما عَنى بِهذِهِ الْآيَةِ إِلاَّ قَوْماً مِنْ أَصْحابى…”
 

اصحاب سبت کیستند؟

اصحاب سبت یا طرفداران شنبه، آن دسته از یهودیان هستند که به تعالیم حضرت موسی علیه السلام و تعلیماتشان نیرنگ زدند. چرا که از تعالیم حضرت موسی علیه السلام این بود که روزهای شنبه جزء تعطیلات باشد و یهودیان به سراغ کار و فعالیت اقتصادی نروند و از آنجا که عمده‌ی فعالیت آنان ماهیگری در کنار رود نیل بود، ماهی ها بعد از چند هفته متوجه شدند که در آن روز خاص ماهیگری انجام نمی شود، بنابراین آنها به سطح آب می آمدند.
یهودیان برابر دستور حضرت موسی که شنبه را تعطیل کرده بودند،  روز جمعه آخر شب تورها را پهن می کردند و ماهی هایی که در روز شنبه به سطح آب می آمدند در تور گرفتار می شدند و روز یکشنبه تورها را جمع می کردند. به این طریق ماهی زیادی صید می شد این مسئله حضرت موسی علیه السلام را به شدت عصبانی کرد که در این باره احکامی هم وارد شده که در سوره ی نساء آیه 47 آمده است.  در مقدمه آیه 47 سوره ی نساء ( آیه 46 ) خداوند متعال مشخصات این گونه افراد را به روشنی بیان می کند و می فرماید : بعضی از یهودیان کلمات الهی را از جای خود تغییر می دهند و می گویند شنیدیم و از آن سرپیچی کردیم.
این قرآن کتاب اصلی شما را تصدیق می کند،  ایمان آورید قبل از اینکه چهره هایتان را واژگونه کنیم و به پشت برگردانیم یعنی لعن کنیم همان گونه که اصحاب سبت را لعن کردیم و کار خدا شدنی است.
پیامبر صلی الله علیه و آله با بیان این آیه در خطابه‌ی غدیر در حقیقت سرگذشت کسانی را مطرح می کنند که حرف ها را می شنوند اما به طریق دیگری عمل می کنند که به اهداف و اغراض خودشان برسند و ظاهرش هم این است که حرف ها را گوش کرده اند.  پس پیامبرصلی الله علیه و آله در قسمت دوم این عبارت نورانی را می فرمایند و ادامه می دهند : به خدا سوگند که مقصود خداوند از این آیه گروهی از صحابه اند که آنان را با نام و نسب می شناسم و لیکن مأمورم از کارشان پرده پوشی کنم.
نتیجه : در بیان این فراز از خطابه، این نتیجه حاصل می شود که پیامبر صلی الله علیه و آله با وجود اینکه در هنگام سخنرانی ها و مصاحبت ها همه منافقان را می شناختند و از آینده‌ی عملکرد آنها آگاهی کامل داشتند، تحمل می کردند.  این تحمل و رویه‌ی پیامبر صلی الله علیه و آله باید برای همه‌ی ما الگو باشد و ما آن را سرلوحه کار خود قرار دهیم که با تمرین، میزان تحمل انسان افزایش می یابد. چنانچه انسان با تمرین تمام مشکلات را تحمل کند، علاوه بر اینکه آثار تربیتی فراوانی در مخاطب ایجاد می کند، شیرینی و حلاوت خاصی نیز خواهد داشت.
خداوند به همه ما توفیق عمل به دستورات خداوند، پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام را عنایت فرماید.
 

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

یک × سه =