فراز سوم خطابه ی غدیر – متن فارسی

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

 

17. هان مردمان! بدانید این آیه درباره‌ى اوست. ژرفاى آن را بفهمید و بدانید كه خداوند او را سرپرست و امام شما قرار داده و پیروى اش را بر مهاجران و انصار واجب كرده و بر پیروان آنان در نیكى، و بر صحرانشینان و شهروندان، و بر عجم و عرب و آزاده و برده و كوچك و بزرگ و سفید و سیاه و هر یكتاپرست؛ اجراى گفتار و فرمانش لازم، امرش نافذ، ناسازگارش رانده، پیرو و باوركننده‌اش در مهر است. البتّه كه خداوند، او و شنوایان سخنش و پیروان راهش را آمرزیده است.

18. هان مردمان! براى آخرین بار در این اجتماع به پا ایستاده، (با شما سخن مى گویم.) سخنم را شنیده، پیروى كنید و فرمان پروردگارتان را گردن گذارید كه خداوند عزّوجلّ صاحب اختیار و سرپرست و معبود شماست و سپس سرپرست شما، فرستاده و پیامبر اوست كه اكنون با شما سخن مى‌گوید و پس از من به فرمان او، على ولى و امام شماست. سپس امامت، در فرزندان من از نسل على خواهد بود تا برپایى رستاخیز كه خدا و رسول او را دیدار كنید.

19. روا نیست مگر آن چه خدا و رسول او و امامان روا دانند و ناروا نباشد مگر آن چه آنان ناروا دانند و خداوند عزّوجلّ هم روا و هم ناروا را به من شناسانده و من آموخته‌هایم را از كتاب خدا و حلال و حرام او را در اختیار على گذاشته‌ام.

20. هان مردمان! او را برتر دانید؛ هیچ دانشى نیست مگر این كه خداوند در جان من نبشته و من تمامى آن را در جان على، امام پرهیزكاران، ضبط كرده‌ام و دانشى نبوده مگر آن كه به على آموخته‌ام. او پیشواى روشن‌گر است.

21. كه خداوند در سوره‌ى یاسین از او گفت وگو كرده: و علم هر چیز را در امام مبین برشمردیم. (یس / ١٢) هان مردمان! او را فراموش نكنید و از امامتش برنتابید و از سرپرستى‌اش نگریزید؛ چرا كه شما را به درستى و راستى خوانده و خود نیز بدان عمل مى‌كند. او باطل را نابود كرده و شما را از آن بازدارد و هرگز نكوهشِ نكوهش‌گران او را از كار خدا بازندارد.

22. او نخستین مؤمن به خدا و رسول اوست و كسى در ایمان به من، از او سبقت نجسته و همو جان خود را فداى رسول خدا كرده و با او همراه بوده است. تنها او همراه رسول خدا عبادت مى‌كرد و جز او از مردان كسى چنین نبود.

23. على اوّلین نمازگزار و پرستش كننده‌ى همراه من است. از جانب خدا به او دستوردادم تا (در شب هجرت) در بستر من بیارامد و او نیز فرمان برده، پذیرفت كه جان خود را فداى من كند.

24. هان مردمان! او رابرتر بدانید كه خداوند او را برترى داده و پیشوایى او را پذیرا باشید كه خداوند او را (به امامت) نصب كرده است.

25. هان مردمان! او امام از جانب خداست و خداوند هرگز توبه‌ى منكر او را نپذیرد و چنین كسى را نیامرزد. این است روش قطعى خداوند درباره‌ى ناسازگار با امامت على و حتماً او را به عذاب دردناك جاودانه كیفر خواهد كرد. پس، از مخالفت او بهراسید؛ و گرنه خواهید افتاد در آتشى كه آتش گیره‌ى آن مردمان‌اند و سنگ (تحریم / ۶) كه براى حق ستیزان آماده شده است. (آل عمران / ١٣١)

26. هان مردمان! به خدا كه پیامبران پیشین به ظهورم بشارت داده‌اند و همانا من فرجام آنان و برهان بر آفریدگانِ آسمانیان و زمینیانم. آن كس كه راستى و درستى مرا باور نكند، به كفر جاهلى گذشته درآمده و تردید در سخنان امروزم، هم‌سنگ تردید در تمامى محتواى رسالت من است و ناباورى در امامت یكى از امامان، به سان ناباورى در تمامى آنان است و جایگاه ناباوران امامت ما، آتش دوزخ خواهد بود.

27. هان مردمان! خداوند عزّوجلّ از روى منّت و احسان خویش، این برترى را به من پیش كش كرده و خدایى جز او نیست. هشدار كه تمامى ستایش‌هاى من در تمامى روزگاران و هر حال و مقام، ویژه‌ى اوست.

28. هان مردمان! على را برتر دانید كه او برترینِ مردان و زنان، پس از من است تا آن هنگام كه آفرینش برپاست و روزى شان فرود آید. دورِ دور باد، از مهر خداوند و خشمِ خشم باد، بر آن كه این گفته‌ام را نپذیرد و با من سازگار نباشد. هان! آگاه باشید جبرئیل از سوى خداوند خبرم داد: هر كه با على ستیزد و بر ولایت او گردن نگذارد، نفرین و خشم من بر او باد. البتّه بایست هر كس بنگرد كه براى فرداى خویش چه پیش فرستاده. پس تقوا پیشه كنید (حشر / ١٨) و از ناسازى با على بپرهیزید؛ مباد كه گام‌های‌تان پس از استوارى درلغزد (نحل / ٩۴) و همانا خداوند بر كردارتان آگاه است. (حشر / ١٨)

29. هان مردمان! او هم جوار و همسایه‌ى خداوند است كه در كتاب گران‌قدر خود (قرآن) او را یاد كرده و درباره‌ى ستیزندگان با او فرموده: مبادا كسى در روز قیامت بگوید: افسوس كه درباره‌ى هم جوار و همسایه‌ى خداوند كوتاهى كرده‌ام. (زمر / ۵۶)

30. هان مردمان! در قرآن اندیشه كنید و ژرفاى آیات آن را دریابید و بر محكماتش نظر كنید و از متشابهات آن پیروى ننمایید. به خداوند سوگند كه باطن‌ها و تفسیر آن را روشن نمى‌كند مگر همین كه دست و بازوى او را گرفته و بالا آورده‌ام و اعلام مى‌دارم: هر آن كس كه من سرپرست اویم، این على سرپرست اوست و او على، فرزند ابى‌طالب، برادر و وصىّ من است؛ ولایت و سرپرستى او حكمى از سوى خداست كه بر من فروفرستاده است.

31. هان مردمان! همانا على و پاكان از فرزندانم از نسل او، یادگار گران سنگ كوچك‌ترند و قرآن، یادگار ارزشمند بزرگ‌تر. هر یك از این دو از دیگر همراه خود حكایت مى‌كند و با آن سازگار است. آن دو هرگز از هم جدا نمى‌شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند. هان! آنان امانت‌داران خداوند در میان آفریدگان و حاكمان او، در زمین‌اند.

32. هشدار كه من وظیفه‌ى خود را ادا كردم. وظیفه‌ام را ابلاغ كردم و به گوش شما رساندم. هشدار كه روشن نمودم. بدانید كه این سخن خدا بود و من از سوى او سخن گفتم.

33. هان بدانید! هرگز به جز این برادرم، كسى نباید امیرالمؤمنین خوانده شود. هشدار كه پس از من، امارت مؤمنان براى كسى جز او روا نباشد.

 

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

شش − دو =