مقالات پژوهشی – بیست و هشتم صفر

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
 
 

لَقَدْ كانَ فی‏قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِی الْأَلْباب

 
خداوند متعال در کتاب خود راه های مختلفی را برای هدایت انسان ها در نظر گرفته است که یکی از آن ها داستان های قرانی می باشد که این داستان ها علاوه بر واقعی و هدف دار بودن، همراه با پند و اندز می باشند و برای همه مخاطبین قابل استفاده، به طوری که در سوره یوسف می خوانیم که خداوند می فرماید:”در این قصه ها عبرت است برای صاحبان فکر” و این گونه خداوند متعال انسان ها را به تفکر در داستان های گذشتگان دعوت می کند.
برای نمونه یکی از انبیائی که داستان او بسیار در قران ذکر شده است حضرت موسی علی نبینا و اله و علیه السلام می باشد و داستان معروف همراهی ایشان با خضر که خداوند متعال در آیات سوره کهف به توضیح آن پرداخته است که چگونه موسای کلیم در مقابل کار های خضر شکیبایی نکرد و از همراهی خضر محروم شد.
اما عبرت این داستان در چیست، مگر جز این است که مطابق فرمایش قران در هر داستانی عبرتی است برای اهل خرد؛ عبرت نهفته در این داستان و راه دستیابی به آن کدام است؟ کلام نورانی قران که راه تفسیر آیات را معین می کند در آنجا که می فرماید: وَ أَنْزَلْنا إِلَیْكَ الذِّكْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مانُزِّلَ إِلَیْهِمْ و مشخص می کند که این پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صلی الله و علیه و آله است که باید این مهم را به انجام رساند و تفسیر و تاویل و باطن آیات را توضیح دهد و ایشان نیز در زمان رسالت خویش به بهترین شکل این کار را انجام داده و برای بعد از حیات خود، مردم را به پیروی از امیرالمؤمنین علیه السلام و اولاد او علیهم السلام تا رستاخیز درتفسیر کتاب خدا و جانشینی پیامبر صلی الله و علیه و آله دعوت کردند و در نهایت در آخرین سخنرانی عمومی خود در کنار برکه خم بار دیگر بر این مساله تاکید نمودند که قرآن و عترت دو یادگاری هستند که از هم جدا نمی شوند و هرکدام مانند آیینه ای برای دیگری است.
 

چند نمونه از همراهی قرآن و عترت در خطابه ی غدیر:

1. وَ مانَزَلَتْ آیَةُ رِضاً فی الْقُرْآنِ إِلاّ فیهِ، وَلا خاطَبَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا إِلاّبَدَأ بِهِ، وَلانَزَلَتْ آیَةُ مَدْحٍ فِی‏الْقُرْآنِ إِلاّ فیهِ، وَلاشَهِدَ اللَّهُ بِالْجَنَّةِ فی هَلْ أَتی عَلَی الْاِنْسانِ إِلاّلَهُ، وَلا أَنْزَلَها فی سِواهُ وَلامَدَحَ بِها غَیْرَهُ.
آیه ی رضایتی در قرآن نیست مگر درباره او و هرگاه خداوند ایمانیان را خطابی نموده به او آغاز کرده . و آیه ی ستایشی نازل نگشته مگر درباره ی او و در سوره ی _هل اتی علی الانسان_ گواهی بر بهشت نداده مگر برای او و آن را در حق غیر او فرود نیاورده و به وسیله آن آیه جز او را نستوده است.
 
2. مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ اللَّهِ الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَكُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِی مِنْ بَعْدی. ثُمَّ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةُ الْهُدی، یَهْدونَ إِلَی الْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلونَ.
هان مردمان! خداوند را صراط مستقیم منم که فرمان به پیروی آن داده و سپس علی است و آنگاه فرزندانم از نسل او، پیشوایان هدایت اند که به راستی و درستی راه می برند و با حق دادگری کنند.
 
3. أَلا إِنَّ أَوْلِیائَهُمُ الْمُؤْمِنونَ الَّذینَ وَصَفَهُمُ‏اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فَقالَ: الَّذینَ آمَنُوا وَلَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدونَ. 
هان! دوست داران امامان، مومنانی هستند که خداوند عزوجل چنین توصیف فرموده است: «… آنان ایمان آورده باور خود را به شرک نیالوده اند، پس ایشان در امان اند و راه یافتگان اند …
 

4. مَعاشِرَالنّاسِ، الْقُرْآنُ یُعَرِّفُكُمْ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدُهُ، وَعَرَّفْتُكُمْ إِنَّهُمْ مِنِّی وَمِنْهُ، حَیْثُ یَقُولُ‏اللَّهُ فی كِتابِهِ: وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِیَةً فی عَقِبِهِ. وَقُلْتُ: «لَنْ تَضِلُّوا ما إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما. 
هان مردمان! قرآن بر شما روشن می کند که امامان پس از علی فرزندان اویند و من به شما معرفی کردم که آنان از او و از من اند چرا که خداوند در کتاب خود می گوید :امامت را فرمانی پایدار در نسل او قرارداد… و من نیز گفته ام مادامی که به آن دو – قرآن و امامان – تمسک کنید گمراه نخواهید شد.

5. مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّ فَضائِلَ عَلی بْنِ أَبی طالِبٍ عِنْدَاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ـ وَ قَدْ أَنْزَلَهافِی‏الْقُرْآنِ ـ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ أُحْصِیَها فی مَقامٍ واحِدٍ، فَمَنْ أَنْبَاَكُمْ بِها وَ عَرَفَها فَصَدِّقُوهُ.مَعاشِرَالنّاسِ، مَنْ یُطِعِ‏اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ عَلِیّاً وَ الْأَئِمَةَ الَّذینَ ذَكرْتُهُمْ فَقَدْ فازَفَوْزاً عَظیماً.
هان مردمان، برتری های علی بن ابیطالب نزد خداوند عزّوجلّ – که در قرآن نازل فرموده – بیش از آن است که من یکباره برشمارم، پس هرکس از مقامات او خبر داد و آن ها را شناخت، او را باور کنید. هان مردمان ! فرمان بردار از خدا و فرستاده ی او و از علی و امامان که نام بردم به رستگاری بزرگ دست یافته است.

6. مَعاشِرَالنّاسِ، تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ وَ افْهَمُوا آیاتِهِ وَانْظُرُوا إِلی مُحْكَماتِهِ وَلاتَتَّبِعوا مُتَشابِهَهُ، فَوَاللَّهِ لَنْ یُبَیِّنَ لَكُمْ زواجِرَهُ وَلَنْ یُوضِحَ لَكُمْ تَفْسیرَهُ إِلاَّ الَّذی أَنَا آخِذٌ بِیَدِهِ وَمُصْعِدُهُ إِلی وَشائلٌ بِعَضُدِهِ وَ رافِعُهُ بِیَدَی وَ مُعْلِمُكُمْ: أَنَّ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِی مَوْلاهُ، وَ هُوَ عَلِی بْنُ أَبی طالِبٍ أَخی وَ وَصِیّی، وَ مُوالاتُهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَنْزَلَها عَلَی. 
هان مردمان! در قرآن اندیشه کنید و ژرفای آیات آن را دریابید و بر محکماتش نظر کنید و از متشابهات آن پیروی ننمایید. به خداوند سوگند که باطن ها و تفسیر آن را روشن نمی کند مگر همین که دست و بازوی او را گرفته و بالا آورده ام و اعلام می دارم که هر آن کس که من سرپرست اویم این علی سرپرست اوست و او علی ،فرزند ابی طالب، برادر و وصّی من است. ولایت و سرپرستی او حکمی از سوی خداست که بر من فرو فرستاده است.

7. مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّ عَلِیّاً وَالطَّیِّبینَ مِنْ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ هُمُ الثِّقْلُ الْأَصْغَرُ، وَالْقُرْآنُ الثِّقْلُ الْأَكْبَرُ، فَكُلُّ واحِدٍ مِنْهُما مُنْبِئٌ عَنْ صاحِبِهِ وَ مُوافِقٌ لَهُ، لَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلَی‏الْحَوْضَ. أَلا إِنَّهُمْ أُمَناءُ اللَّهِ فی خَلْقِهِ وَ حُكّامُهُ فی أَرْضِهِ.
هان مردمان! همانا علی و پاکانِ از فرزندانم از نسل او یادگار گران سنگ کوچک ترند و قرآن یادگار ارزشمند بزرگتر. هر یک از این دو از دیگر همراه خود حکایت می کند و با آن سازگار است. آن دو هرگز از هم جدا نمی شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند. هان! آنان امانت داران خدا در میان آفریدگان و حاکمان او در زمین اند. هشدار که من وظیفه ی خود را ادا کردم.
و این چنین است که کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام  رمز و عبرت داستان حضرت موسی و خضر را برای مردم معرفی می کنند، هنگامی که مردمان برای اعتراض به مصالحه امام علیه السلام با معاویه ملعون نزد او آمدند و زبان به اعتراض گشودند ایشان چنین فرمودند: وای بر شما چه می دانید که چه کرده ام؟ به خداوند سوگند که کار من برای شیعیان بهتر است از آنچه آفتاب بر آن می تابد و غروب می کند. آیا نمی دانید که من امام شمایم و اطاعت من بر شما واجب است و به گفته رسول خدا صلی الله علیه و آله یکی از دو سرور جوانان بهشت ام؟
گفتند : آری! فرمود:
آیا می دانید وقتی خضر کشتی را سوراخ کرد و دیوار را برپا ساخت و آن جوان را کشت، این کار ها موجب خشم موسی شد؛ چون حکمت آن ها بر وی پوشیده بود؛ حال آن که نزد خدا عین حکمت و درستی بود؟
آیا می دانید که هیچ یک از امامان ما نیست جز آن که بیعت سرکش زمانش برگردن اوست؛ مگر حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه که روح الله عیسی بن مریم پشت سر او نماز می خواند؟ خدواند ولادت او را پنهان می سازد و شخص او نهان می شود تا آنگاه که خروج کند، بیعت احدی بر گردن او نباشد. او نهمین نسل از فرزندان برادرم حسین است و فَرزند سرور کنیزان. خداوند عمر او را در دوران غیبتش طولانی می گرداند. سپس با قدرت خود، او را در چهره ی جوان ِ کم تر از چهل سال، ظاهر می سازد تا بدانند که خداوند بر هر چیز توانست.
آری این کریم اهل بیت است که عالم به تاویل قران است اوست مصداق آیه تطهیر و اوست تاویل سوگند بلند والتین و اوست که پیامبر گرامی اسلام دو بار در خطابه ی غدیر با اسم یادش کردند و مردم را به اطاعت از او امر کردند و اوست که  باید کتاب خدا را توضیح دهد و تفسیر کند.
و اکنون نیز صدای یاری خواهی کریم اهل بیت، گویا که از زبان مولایمان امام زمان علیه السلام شنیده می شود که فرمود: وَلَوْ وَجَدْتُأَعْوَانا مَا سَلَّمْتُ لَهُ الْأَمْر، مظلومی که حتی در خانه نیز که محل آسایش است پناهی نداشت، در میان لشگریان خود نیز تنها بود و حتی بر جسد او نیز پس از شهادت رحم نکردند و کوردلان تنگ نظر تاب گنبد و بارگاه کریمانه او را نیز نیاوردند،…

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

3 × 2 =