در طول سه روز توقف در غدیر پس از ایراد خطابه، چند ماجرا به عنوان تأكید و اهمیت غدیر به وقوع پیوست: پیامبر صل الله علیه و آله در این مراسم، عمامه خود را –  كه سحاب   نام داشت –  به نشانه جانشینى امیرالمؤمنین علیه السلام بر سر آن حضرت قرار دادند.
حسان بن ثابت از پیامبر صل الله علیه و آله درخواست كرد تا در مورد غدیر شعرى بگوید، و با اجازه حضرت اولین شعرغدیر را سرود.
جبرئیل به صورت انسانى ظاهر شد و خطاب به مردم فرمود:پیامبر صل الله علیه و آله براى على بن ابى‏طالب علیه السلام عهد و پیمانى گرفت كه جز كافر به خدا و رسولش آن را بر هم نمى ‏زند مردى از منافقین گفت: خدایا، اگر آنچه محمد علیه السلام مى ‏گوید از طرف توست سنگى از آسمان بر ما ببار یا عذاب دردناكى بر ما بفرست در همان لحظه سنگى از آسمان بر سر او فرود آمد و او را هلاك كرد، و این معجزه تأیید الهى بر غدیر را براى همگان روشن كرد. پس از سه روز مراسم پر شورغدیر پایان یافت، و آن روزها به عنوان ایام الولایة در صفحات تاریخ نقش بست.
مردم پس از وداع با پیامبرشان و معرفتِ كامل به جانشینان آن حضرت تا روز قیامت، راهى شهر و دیار خود شدند. خبرِ واقعه ی غدیر در شهرها منتشر شد و به سرعت شایع گردید و بدین گونه خداوند حجتش را بر همه مردم تمام كرد.
اكنون با گذشت هزار و چهارصد نام غدیر همچنان بر بلندترین قله تاریخ اسلام مى ‏درخشد؛ و خطابه ی غدیر به عنوان آخرین و بزرگ ترین پیام الهى در تاریخ انبیا براى بشریت شناخته شده است.