به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
اتمام حجت امام باقر علیهالسلام با غدير
1. امام باقر عليهالسلام در شرايط زمانى خاصى كه مقارن با انقراض بنى اميه بود، داستان مفصل واقعهى غدير را با متن كامل خطابهى مفصل غدير بيان فرمودند كه سند و پشتوانهاى محكم و تأييد شده توسط مقام عصمت براى اين خطابهى تاريخى شد. [ انوار: جلد 37 صفحهی 201 ح 86. ]
2. يك نفر از اهل بصره به امام باقر عليهالسلام عرض كرد: حسن بصرى آيهى ‘يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ…’ را مىخواند و مىگويد دربارهى مردى نازل شده و نام او را نمىگويد. حضرت فرمود: او را چه شده…؟! اگر مىخواست خبر مىداد دربارهى چه كسى نازل شده! جبرئيل بر پيامبر صلىاللَّهعليهوآله نازل شد و عرض كرد: خداوند به شما امر مى كند امتت را راهنمايى كنى كه وليشان كيست، و اين آيه را نازل كرد. پيامبر صلىاللَّهعليهوآله هم قيام كرد و دست علىبنابىطالب عليهالسلام را گرفت و بلند كرد و فرمود: ‘مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ’. [ بحارالانوار: جلد 37 صفحهی 140 ح 34. ]
3. ابوبصير به امام باقر عليهالسلام عرض كرد: مردم مىگويند: چرا خداوند نام على و اهل بيتش عليهمالسلام را در قرآن صريحاً نياورده است؟ حضرت فرمود: خدا نماز را نازل كرده و عدد ركعات آن را پيامبر صلىاللَّهعليهوآله بيان فرموده و همچنين است زكات و حج. و آيهى ‘اَطيعُوا اللَّهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِى الْاَمْرِ مِنْكُمْ’ را نازل كرده كه دربارهى على و حسن و حسين عليهمالسلام است، و در بيان كلمهى ‘اولوا الامر’ پيامبر صلىاللَّهعليهوآله دربارهى على عليهالسلام فرموده: ‘مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ’… اگر آن حضرت سكوت مىكرد و اهل آيهى اولوا الامر را معرفى نمىكرد آل عباس و آل عقيل و ديگران آن را ادعا مى كردند. وقتى پيامبر صلىاللَّهعليهوآله از دنيا رفت على عليهالسلام صاحب اختيار مردم بود… چون آن حضرت ولايت او را به مردم ابلاغ فرموده و او را منصوب نموده بود.[بحارالانوار: جلد 35 صفحهی 311. ]
4. ابان بن تغلب از امام باقر عليهالسلام پرسيد: معناى كلام پيامبر صلىاللَّهعليهوآله چيست كه فرمود: ‘مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ’؟ حضرت فرمود: آيا مثل اين مطلب هم جاى سؤال دارد؟! به آنان فهمانيد كه جانشين او خواهد بود. [ اثبات الهداة: جلد 2 صفحهی 34 ح 140. ]
5. امام باقر عليهالسلام با تعجب از انكار امت نسبت به حقيقت غدير فرمودند: ‘اين امت انكار كردند پيمانى را كه پيامبر صلىاللَّهعليهوآله از ايشان براى علىبنابىطالب عليهالسلام گرفت در روزى كه او را براى مردم منصوب فرمود و آنان را در زمان حياتش به ولايت و اطاعت او فرا خواند و آنان را بر اين مطلب شاهد گرفت.’ [ اثبات الهداة: جلد 2 صفحهی 134 ح 584. ]
6. امام باقر عليهالسلام در بيان حد ولايت و برائت با استناد به حديث غدير فرمودند: اين امت وقتى به علىبنابىطالب عليهالسلام مىرسند مىگويند: دوستانش را دوست داريم ولى از دشمنانش بيزارى نمىجوييم، بلكه آنان را هم دوست داريم! چگونه چنين ادعايى صحيح است در حالى كه پيامبر صلىاللَّهعليهوآله مىفرمايد: ‘اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه…’، ولى مىبينى كه با دشمنان او دشمنى نمىكنند و خوار كنندگان او را خوار نمىكنند. اين انصاف نيست!! [ بحارالانوار: جلد 21 صفحهی 339. ]اتمام حجت امام صادق علیهالسلام با غدير در مقالهی بعدی آمده است.
Leave A Comment?