«وَ قَدْ ضَمِنَ لی تَبارَک وَ تَعالَی العِصْمَةَ مِنَ النَّاسِ وَ هُوَ اللهُ الکافِی الْکَریمُ»

«و خداوند تبارک و تعالی امنیت از [آزار] مردم را برایم تضمین کرده و البتّه که او بسنده و بخشنده است.»
در این جمله می‌خواهند بفرمایند که خداوند متعال ضمن این‌که به من فرموده ابلاغ رسالت تو و ابلاغ ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام، مساوی با کلّ رسالت توست، و ضمن این‌که از عذاب خدا می‌ترسم، خدا هم تضمین کرده که اگر این را ابلاغ کنی از آزار مردمان در امان هستی.«اَلعِصْمَةُ مِنَ النّاسِ» خود پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله هم می‌فرمایند: «وَ هُوَ اللهُ اَلکافِی». خداوند متعال به من وعده داد و ضمانت کرد که مرا از آزار مردم حفظ می‌کند. خدا کفایت‌کننده و بزرگوار است.
سؤال: پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله از چه ناراحت بودند که خدا این‌گونه تند با ایشان صحبت می‌کند؟ آیا از ترس جانشان از مردن می‌ترسیدند و یا از آزار بدنی خودشان می‌ترسیدند؟
پاسخ: خیر. ایشان می‌ترسیدند که کار رسالت تحقق پیدا نکند. اگر مثلاً مردم پای سخنرانی پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله مثلاً همهمه می‌کردند و جوّی را ایجاد می‌کردند که نمی‌توانستند رسالتشان را ادا کنند، در آن صورت کار تحقق پیدا نمی‌کرد؛ چراکه در جملات دیگر خطابه می‌فرمایند سه بار جبرئیل بر من نازل شد و به خاطر کمی متقین و زیادی منافقین می‌ترسیدم. پس ترسِ رسول خدا صلی‌الله علیه و آله از این نبوده که منافقین بیایند او را اذیت کنند و آزار به او برسانند؛ بلکه ترس ایشان از این بوده که کار رسالت تحقق پیدا نکند. خدا هم ضمانت کرد و کار هم به‌خوبی انجام شد. لذا با تمام توطئه‌هایی که داشتند، پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله توانستند برای 000/130 نفر صحبت کرده و این رسالتش را ابلاغ کنند و این بیانات نورانی پس از 14 قرن به ما رسیده است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه