بخش ششم – جمله 177

«وَ قَد بَلَّغتُ ما أُمِرتُ بِتَبلیغِهِ حُجَّةً عَلَی کُلِّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ وَ عَلَی کُلِّ أحَدٍ مِمَّن شَهِدَ أو لَم یَشهَد، وُلِدَ أو لَم یُولَدُ»

«و حال، مأموریت تبلیغی خود را انجام می‌دهم تا برهان بر شاهد و غائب و برآنان که زاده شده یا نشده‌اند و بر تمامی مردمان باشد.»
وظیفه‌ی رسول خدا صلی‌الله علیه و آله بلاغ مبین است و آن را به‌گونه‌ای فرمودند که برای همه‌ی حاضرانی که 130000 نفر بودند حجّت باشد.
هم‌چنین حجّت باشد برای کسانی که بعدازآن حاضران تا روز قیامت می‌آیند. «وَ قَد بَلَّغتُ ما أُمِرتُ بِتَبلیغِهِ» آن را که مأمور رساندن آن بودم رساندم «حُجَّةً عَلَی کُلِّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ» بر تمام حاضران و غائبان حجّت شد «وَ عَلَی کُلِّ أحَدٍ» و بر هرکسی «مِمَّن شَهِدَ أو لَم یَشهَد» همه‌ی کسانی که اینک این‌جا هستند یا نیستند.
«وُلِدَ» و متولّد شده‌اند. «أو لَم یُولَدُ» یا متولّد نشده‌اند. این بلاغ مبین برای همه حجّت خواهد بود تا روز قیامت.
دو نکته:
1 – پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله وظیفه‌ی خود را ابلاغ کرده‌اند.
2 – این مقام بلاغ مبین را که عنوان کرده‌اند تا قیام قیامت به هرکس برسد، برایش حجّت است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

19 − دوازده =