« ألا ! إنَّهُ خِيَرَةُ اللَّهِ وَ مُخْتارُهُ . »
«هشدار! که او نیکو و برگزیده‌ی خداوند است.»
خداوند متعال ائمّه‌ی خود را برگزید و فرمود: ﴿ وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنّ ﴾(1) وقتی خداوند حضرت ابراهیم علیه‌السّلام را با ابتلائات آزمود و او از تمام امتحان‌ها به‌خوبی بیرون آمد و خداوند به ابراهیم علیه‌السّلام فرمود: ﴿ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً ﴾(2) من تو را برای مردمان امام قرار می‌دهم.
از این آیه و روایات پیرامونش روشن می‌شود که مقام امامت را فقط خدا می‌تواند جعل و تعیین کند، و نه هیچ‌کس دیگر در هیچ کسوت و مقامی.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله با این جمله می‌خواهند بفرمایند، فکر نکنید مهدی انتخاب‌شده و تعیین‌شده‌ی من است؛ بلکه «إنَّهُ خِیرَةُ اللهِ وَ مُختارُهُ» انتخاب‌شده‌ی خداست؛ همان‌طور که امامت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را خود خدا برگزیده است.
لذا پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله، ائمّه علیهم السّلام را معرّفی فرمودند؛ امّا جعل امامت و تعیین امامت، فقط و فقط به دست خداوند متعال است.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
منابع:
1) البقرة (2): 124.
2) همان.
Leave A Comment?