بخش هفتم – جمله 210

« مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّهُ وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِیُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّهُ وَ اَحَبَّهُ »

«هان مردمان! خداوند ستیزه‌جویان ما را ناستوده و نفرین فرموده و دوستان ما را ستوده و دوست دارد.»
در قرآن کریم افراد بسیاری هستند از اهل بدعت، شرک، کفر، فسق و گناهان کبیره که خداوند متعال آن‌ها را لعن و مذمّت کرده است؛ که همه‌ی این‌ها دشمنان پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و اهل‌بیت علیهم السّلام هستند.«وَ وَلِینا کُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللهُ وَ أحَبَّهُ» دوست ما، هرکسی است که خدا او را مدح کرده و او را دوست دارد.
خداوند کسانی را که مدح کرده و دوست دارد، بسیار زیاد هستند. تمام صالحان و متّقین و ابرار، با صفات مختلفی که در قرآن کریم آمده، کسانی هستند که خدا آن‌ها را مدح کرده است. خداوند در سوره‌ی «هَل أُتَی» و هم‌چنین در سوره‌های مختلف قرآن کریم، اهل ایمان و اهل اعتقاد به آخرت را بسیار مدح کرده است.
تمام اینان دوستان ما و کسانی هستند که سرپرستی ما را قبول کرده‌اند؛ چون «وَلِیُّنا» یعنی هم دوست و هم بالاتر از دوست؛ کسانی اند که تحت سرپرستی ما هستند.
دشمنان‌ هم کسانی هستند که خداوند در تمام آیات جهنّم آن‌ها را مذمّت و لعن کرده است. تمام کسانی که خدا آن‌ها را لعن کرده، دشمنان رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و اهل‌بیت علیهم السّلام هستند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

4 × چهار =