به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

( ۹ )

فَاَنْقَذَكُمُ اللّه‏ُ تَبَارَكَ وَ تَعَالى بِنَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ  صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله، بَعْدَ اللَّتَيّا وَ الَّتِى، وَ بَعْدَ اَنْ مُنِىَ بِبُهَمِ الرِّجالِ وَ ذُؤْبانِ الْعَرَبِ وَ مَرَدَةِ أَهْلِ الْكِتابِ. «كُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَا اللّه‏ُ»، اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الضَّلالَةِ اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ، قَذَفَ اَخاهُ عَلِيّاً فى لَهَواتِها، فَلايَنْكَفِئُ حَتّى يَطَأَ صِماخَها بِاَخْمَصِهِ، وَ يُخْمِدَ لَهَبَها بِحَدِّ سَيْفِهِ، مَكْدُوداً دَؤُوباً فى ذاتِ اللّه‏ِ مُجْتَهِداً فى أَمْرِ اللّه‏ِ قَرِيباً مِنْ رَسُولِ اللّه‏ِ سَيِّداً فى اَوْلِياءِ اللّه‏ِ، مُشَمِّراً ناصِحاً مُجِدّاً كادِحاً، لاتَأْخُذُهُ فِى اللّه‏ِ «لَوْمَةُ لائِمٍ» وَ اَنْتُمْ فى بُلَهْنِيَةٍ وادِعُونَ آمِنُونَ فَرِحُونَ، وَ فى رَفاهِيَّةٍ مِنَ الْعَيْشِ فَكِهُونَ، تَأْكُلُونَ الْعَفْوَ وَ تَشْرَبُونَ الصَّفْوَ، تَتَرَبَّصُونَ بِنَا الدَّوائِرَ، وَ تَتَوَكَّفُونَ الاَْخْبارَ، وَ تَنْكِصُونَ عِنْدَ النِّزالِ، وَ تَفِرُّونَ عِنْدَ الْقِتالِ.

سپس خداوند تبارك و تعالى شمايان را به وسيله‏ ى پيامبرش، محمّد  صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏ آله ‏و سلم، [از شرك و بت پرستى و جهالت] رهايى بخشيد؛ پس از سختى‏ هاى چنين و چنان [مشكلات گوناگون] و پس از گرفتارى و ابتلاء به پهلوانان و درّنده خويان عرب و سركشان اهل كتاب.
«هرچند گاه كه آتش جنگ برايش افروختند، خداوند آن را خاموش مى‏ نمود». (مائده / ۶۴) و هرچه شاخ گمراهى خودنمايى مى كرد يا مشركان لب به ياوه ‏گويى باز مى كردند، برادرش «على» را در آتش زبانه ‏كش آنان مى‏ انداخت و او دست بردار نبود تا اين‏ كه با پاى [توانمند خود] آنان را لگدكوب مى‏ نمود و با تيغ شمشيرش شعله‏ هاى آتش را خاموش مى كرد. او [على] همواره در اجراى فرمان خدا، به سختی ‏ها تن می ‏داد و پايا و كوشا بود؛  نزديك و صميمى با رسول خدا، سرور اولياى او، مصمّم و خيرخواه و تلاش گر و بردبار بود و «در راه خدا سرزنشِ سرزنش گران بر او اثر نداشت». (مائده / ۵۴)
[حال آن‏ كه] شما در رفاه و آسايش به سر مى ‏برديد و آسوده خيال در خوشى و راحتى و خوش گذرانى، غذاى ويژه مى‏ خورديد و آب زلال و صاف مى‏‌نوشيديد و براى ما [اهل بيت] چشم به راه حوادث بوديد و در آرزوى شنيدن اخبار سخت، در جنگ ‏ها عقب‏ نشينى مى كرديد و از كشت و كشتارها فرارى بوديد.