متن و ترجمه ملحقات خطبه‌ى فدك – فراز چهاردهم

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

 

( 14 )

وَ تَاللّهِ لَوْ تَكافُّوا عَنْ زِمامٍ نَبَذَهُ اِلَيْهِ رَسُولُ اللّه ِصلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله لاعْتَلَقَهُ؛ وَ لَسارَبِهِمْ سَيْراً سُجُحاً لايَكْلِمُ خِشاشُهُ وَ لا يَكِلُّ سائِرُهُ وَ لايُتَعْتَعُ راكِبُهُ؛ وَ لاَوْرَدَهُمْ مَنْهَلاً نَمِيراً رَوِيّاً صافِياً فَضْفاضاً تَطْفَحُ ضِفَّتاهُ وَ لايَتَرَنَّقُ جانِباهُ؛ وَ لاَصْدَرَهُمْ بِطاناً قَدْ تَخَيَّرَ لَهُمُ الرِّىَّ، غَيْرَ مُتَحَلٍّ مِنْهُ بِطائِلٍ اِلاّ بِغِمْرِ النّاهِلِ وَ رَدْعَةِ سَوْرَةِ السّاغِبِ؛ وَ لَفُتِحَتْ عَلَيْهِمْ «بَرَكاتٌ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ». وَ لكِنَّهُمْ بَغَوْا فَسَيَأْخُذُهُمُ اللّهُ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ. «وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِينَ»

و سوگند به خدا! اگر رها مى كردند زمام مهارى را كه پيامبر خدا  صلى‏ الله عليه ‏و ‏آله ‏وسلم آن را به او [على] سپرده بود، با آن [خلافت] انس مى گرفت و آن را به نرمى راه می ‏برد و بينى شتر خلافت را زخم نمى كرد و راهيان خود را خسته نمى ‏نمود و سوار آن را به اضطراب نمى‏ برد و آنان را در آب راه سودمند و سيراب ‏گرِ زلال و فراخ می ‏برد كه از دو طرف آن آب راه، آب لبريز مى ‏شد و دو سوى آن كدر نمی ‏شد و آنان را سيراب بيرون مى آورد، در حالى كه سيرابى را برايشان بر مى گزيد؛ ليكن خود به جز اندكى از آن سودى نمى برد؛ مگر به اندازه ى بهره ى ناچيز يك تشنه كام و به قدر رفع تيزى ديوار گرسنگى، [اگر چنين تسليم مى شدند] در اين صورت «بركاتى از آسمان و زمين» (اعراف / 96) بر ايشان گشوده مى شد. ليكن آنان نا فرمانى كرده اند و خداوند بزودى ايشان را به خاطر آن‏چه به دست آورده ‏اند، بازخواست مى كند. «و به ستم پيشه گانشان به زودى نتايج كردارهايشان خواهد رسيد و آنان جلودار رسيدن عواقب بد نسبت به خود نخواهند بود». (زمر / 51)

 

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

4 − دو =