بخش اول – جمله 14

«قَدْ وَسِعَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَتُهُ»

«رحمت‌اش جهان شمول است.»
خداوند رحمتش «کُلَّ شَیءٍ» را فراگرفته است. «کُلَّ شَیءٍ» یعنی هر چیزی غیر خدا؛ به‌اندازه‌ی «کُلَّ شَیءٍ» هیچ‌چیز بزرگ نیست.
غیر از خداوند، «کُلَّ شَیءٍ» خیلی بزرگ است؛ زیرا در جهان یا خداست یا غیر خداست. غیر خدا می‌شود «کلَّ شَیءٍ» از نوترون تا کهکشان‌ها، از خلأ تا ملأ، از ثری تا ثریا و از خاک تا کرات آسمانی، رحمت خدا فراگیر است و احاطه دارد بر «کُلَّ شَیءٍ». اگر رحمت خدا را نور بدانیم، بر «کُلَّ شَیءٍ» می‌تابد.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿ الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی ﴾(1)  و ﴿ ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ ﴾(2):
﴿ خدای همه مهر، بر عرش مستولی و حاکم است. ﴾ و ﴿ سپس [بعد از آفرینش] بر همه ی آفرینش مستولی و حاکم شد. ﴾
رحمتی که به «کُلَّ شَیءٍ» می‌رسد، رحمت رحمانیه است؛ امّا رحمت رحیمیه، به بعضی از موجودات می‌رسد.
خداوند با صفت رحمانیت و ربوبیت، «کُلَّ شَیءٍ» را اداره می‌کند. از یک کرم خاکی تا بزرگ‌ترین کهکشان‌ها با رحمت خدا اداره می‌شوند.
از زیرمجموعه‌های رحمت خدا رازقیت، مُحیی و مُمِیت بودن خداست؛ امّا آنچه تمام این‌ها را فرامی‌گیرد، رحمت خداست.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه


منابع:

1) طه (20): 5.
2) الأعراف (7): 54.

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

15 + شانزده =