«لا إلاهَ اِلّا هُوَالعَزِیزُ الْغَفَّارُ»

«معبودی جز او نیست، گرانمایه و آمرزنده است.»
«اِلاه» یعنی خدا. «اِله» و «الله» را که به معبود معنا می‌کنند، معنای دقیق نیست. وقتی‌که خدا همه‌کاره است، زنده می‌کند و می‌میراند، می‌گریاند و می‌خنداند، نزدیک می‌کند و دور می‌کند،إحیا و إماته می‌کند، بی‌نیاز و نیازمند می‌کند؛ این خدا «لا اِلاهَ اِلّا هُو» است. تمام نظام عالم ازنظر عقل فطری نشان می‌دهد که خدا فقط یکی (احد) است.
«اَلعَزِیزُ» خدا عزیز است. عزیز، کمی نزدیک به معنای صَمَد است، صَمَد یعنی غیر مجوَّف و غیر توخالی که در آن نمی‌شود نفوذ کرد.
ما می‌توانیم در مهم‌ترین مطالب علمی و موجودات جهان نفوذ کنیم و درونش را بفهمیم، تحقیق و کشف کنیم؛ امّا در مورد خدا محال و غیرممکن است.
«اَلعَزِیزُ» یعنی غیر قابل‌نفوذ. به چیزی که کم یاب باشد نیز «عَزیزُ الوُجُود» می‌گویند، به این جهت که نفوذ در آن سخت است. خداوند غیر قابل‌نفوذ است.
نه در ذاتش، و نه در صفاتش هیچ‌کس و هیچ‌چیزی نمی‌تواند نفوذ کند. این خدای «اَلعَزِیزُ»، «اَلغَفَّارُ» هم هست. «غَفَرَ» یعنی پوشاند. وقتی جایی را خاک می‌ریزیم و زمین را می‌پوشاند، «غَفَرَ» یا «غَفَّرَ» می‌گویند. خدا «اَلغَفَّارُ» است به صیغه‌ی مبالغه؛ یعنی بسیار پوشاننده. انسانِ مختار هزاران اشتباه و خطا مرتکب می‌شود و خدا می‌بخشد.
این بخشندگی به معنای پوشاندن گناه است. غفرانِ ذنوب و بخشندگی را به معنای عَطاء می‌گویند که خدا «مُعطی» است.
بخشندگی به معنای این‌که خدا می‌گذرد و اقاله می‌کند، عشرات و لغزش‌های ما را به هم می‌زند را «غَفَّار» می‌گویند؛ یعنی می‌پوشاند و آبروی ما را حفظ می‌کند.
«لا اِلاهَ اِلّا هُوَ العَزِیزُ» خدا غیر قابل‌نفوذ است. «اَلغَفَّارُ» بخشنده است و بسیار آمرزنده.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه