بخش دهم – جمله 245

« فَأُمِرْتُ أنْ آخُذَ الْبَيْعَةَ مِنْكُمْ وَالصَّفْقَةَ لَكُمْ بِقَبُولِ ماجِئْتُ بِهِ عَنِ‏اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فی عَلِیٍّ أميرِالْمُؤْمِنينَ وَالأوْصِياءِ مِنْ بَعْدِهِ ،الَّذینَ هُمْ مِنِّی وَ مِنْهُ »

«ازاین‌روی مأمورم از شما بیعت بگیرم که دست در دست من نهید در مورد پذیرش آنچه از سوی خداوند آورده‌ام درباره‌ی علی امیرالمؤمنین و اوصیای پس از او که آنان از من و اویند.»
آن‌ها از من هستند ازنظر صُلب و نسل. من از آن‌ها هستم، برای این‌که اصلمان یک نور است و بقای دین، نبوّت، رسالت و امامت من، بستگی به فعّالیت و کوشش و وجود آن‌ها دارد. چون تمام حلال‌ها و حرام‌ها در یک مقام قابل‌بیان نیست، پس من مأمورم از شما بیعت بگیرم با من و با علی دست بدهید، که قبول کنید آنچه را که من از جانب خدا آورده‌ام درباره‌ی علی امیرالمؤمنین و اوصیای پس از او که آنان ‌همه از من و از او هستند. «صَفَقَة» به معنای دست دادن و مصافحه کردن است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

هفت − دو =