«فَأوحی إلَیَّ: ﴿ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِیمِ ﴾»

«پس آن‌گاه خداوند چنین وحی‌ام فرستاد: ﴿ به‌نام خداوند همه مهرِ مهرورز ﴾.»
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در خطابه‌ی غدیر، سه بار «بِسمِ اللهِ» را تکرار کرده‌اند. در اینجا برای یک آیه که می‌خواهند بخوانند، ﴿ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِیمِ ﴾ را تکرار کرده‌اند که دلیل بر اهمیّت آن است. «اَلله» اسم مخصوص خداوند و به معنای معبود مورد حیرت و مورد مراجعه‌ی همه‌ی موجودات است. سه نکته در مورد واژه‌ی «الله»:
1 – به معنای مورد وَلَه است؛ زیرا «اَلله» و «الإله» از «الولاه» و از «وَلَه» گرفته‌شده. (آن حقیقتی که مورد حیرت است).
2 – یک معنای اَلله از «الإله» و از «اَلَهَ» به معنای کسی است که مردم در تمام‌کارشان، در تمام زندگی‌شان، هستی‌شان و کمالاتشان به او مراجعه می‌کنند؛ یعنی او کسی است که همه به‌سوی برمی‌گردند.
3 – به معنای صَمَد – نفوذناپذیر – هم هست.
«اَلرَّحمَنِ» به معنای مهر عمومی خداست. «اَلرَّحِیمِ» به معنای مهر خصوصی نسبت به افراد خاص است.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند به من این‌گونه وحی‌شده که: ﴿ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِیمِ ﴾. در این‌جا دو احتمال وجود دارد:
1 – این‌که در موقع نزول آیه‌ی ﴿ یـآ اَیُّهَا الرَّسُول ُ… ﴾ هم یک بار ﴿ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِیمِ ﴾ بر پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نازل‌شده، غیرازاینکه در ابتدای هر سوره نازل‌شده است.
2 – یک احتمال هم دارد که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به خاطر اهمیت این آیه‌ی کریمه‌، ﴿ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِیمِ ﴾ را خودشان تکرار کرده‌اند که نام‌های بزرگ خدا را که در اوّل سوره‌ها آمده، برده باشند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه