«وَالَّذی کانَ مَعَ رَسُولِ اللّهِ وَ لا أَحَدَ یَعْبُدُاللّهَ مَعَ رَسُولِهِ مِنَ الرِّجالِ غَیْرُهُ»

«تنها اوست که همراه رسول خدا عبادتِ خداوند می‌کرد و جز او کسی چنین نبود.»
یکی از افتخارات امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام این است که از اوّلین لحظه‌ای که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله مبعوث به رسالت شدند، همراه پیامبر بوده و تا آخرین لحظه مؤمن و مبلّغ ایشان بودند. این مطلب را پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله دو گونه بیان فرمودند.
ایشان در یک جمله فرمودند: «أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِاللهِ وَ رَسُولِهِ لَمْ یَسْبِقهُ إلَی الْإیمانِ بی أحَدٌ» قبل از او کسی ایمان نیاورده است.
در این جمله می‌فرمایند: «وَالَّذی کانَ مَعَ رَسُولِ اللهِ وَ لا أحَدَ یَعْبُدُاللهَ مَعَ رَسُولِهِ مِنَ الرِّجالِ غَیرُهُ» : او همراه با رسول خدا بود، حمایت‌کننده از حضرت بود، همراه با حضرت «اَلله» را عبادت می‌کرد و غیر از او تا مدّت‌ها از مردان، ‌کسی همراه با رسول خدا نبود.
ایمان کسی که به خدا و رسول خدا صلی‌الله علیه و آله ایمان بیاورد، قبل از این‌که فرد دیگری ایمان بیاورد به خاطر طمع که تشکیل حکومت و رسیدن دستگاه و تشکیلات نبوده؛ بلکه ایمانش واقعی بوده. تنها کسی که از مردان این‌چنین بوده، امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام هستند و از زنان، حضرت خدیجه‌ی کبری سلام‌الله علیها بوده‌اند.
شخص سوم، غلام آزادشده‌ی خدیجه سلام‌الله علیها بود که به پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و اله بخشیده بودند. اهل تسنن نوشته‌اند کسانی بودند که مدّتی مشرک بودند و بت‌پرست؛ امّا پس‌ازاینکه اسلام آمد ایمان آوردند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه