بخش هفتم – جمله 211

« مَعاشِرَ النّاسِ، اَلا وَ اِنّى اَنَا النَّذیرُ وَ عَلِىٌّ الْبَشیرُ »

«هان مردمان! بدانید که همانا من انذارگرم و علی مژده دهنده.»
انذار کننده کسی است که مردم را از جهنّم، از شرک، بت‌پرستی، بی‌تقوایی و از راه انحراف می‌ترساند. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله مردم را از کفر و شرک به‌سوی توحید هدایت می‌کنند. دعوت اولیّه این است که می‌فرماید: «قُولُوا لا إِلَاهَ إِلَّا اللهُ تُفلِحُوا» که نذیر است.
در (یوم الإِنذارِ) و (یَومَ الدّار) هم فرمودند: اگر به شما بگویم که از پشت این کوه یک عدّه‌ای و سوارانی هستند که می‌خواهند به شما حمله کنند، آیا باور می‌کنید؟ گفتند: بله ما از تو دروغی نشنیده‌ایم. فرمودند: حال که باور می‌کنید، من به شما می‌گویم: «إِنِّی رَسُولُ اللهِ إِلَیکُم جَمِیعاً»(1) : «من فرستاده‌ی خدا به سوی همه‌ی شما هستم.»
«وَ عَلِیٌّ البَشیرُ» من شمارا از خطر جهنّم نجات دادم؛ امّا یک کسی باید دست شمارا بگیرد و به‌سوی بهشت ببرد و آن علی است. معنایش این است که انذار و تبشیر با من و علی تکمیل می‌شود. من نذیرم و علی بشیر است. من شمارا از جهنّم نجات می‌دهم و قبول ولایت علی علیه‌السّلام شمارا به بهشت می‌برد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه


منابع:

1) الإحتجاج (للطبرسی): ج1، 231.

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

Leave A Comment?

14 − 1 =