«وَ مانَزَلَتْ آیةُ رِضاً فی الْقُرْآنِ إلاّ فیهِ»

«آیه‌ی رضایتی در قرآن نیست مگر این‌که درباره‌ی اوست.»
مرحوم فیض کاشانی(1) در مقدّمه‌ی کتاب «تفسیر صافی» روایاتی را آورده است که ائمّه علیهم السلام قرآن چهار قسمت است:
«رُبُعٌ فِینَا، وَ رُبُعٌ فِی عَدُوِّنَا، وَ رُبُعٌ سُنَنٌ، وَ أَمْثَالٌ وَ رُبُعٌ فَرَائِضُ وَ أَحْکامٌ»:
«یک ربع قرآن درباره‌ی ماست، یک ربع قرآن درباره‌ی دشمنان ماست، یک ربع قرآن سنن و امثال است، یک ربع قرآن احکام است.»
در روایات دیگر دارد که محور آیات کریمه‌ی قرآن، اهل‌بیت و ائمّه علیهم السّلام هستند. ازنظر عقلی این‌گونه است که وقتی کسی در یک صفتی سرآمد آن صفت بود، هرکجا که اطلاق آن صفت می‌شود، در درجه‌ی اوّل به آن فرد متبادر و منصرف می‌شود. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در همه‌جا امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام را در صفات کمال، پس از خودشان، بالاترین معرّفی کرده‌اند. وقتی بالاترین معرّفی کردند، آن‌ بزرگواران ملاک حقّ و ملاک کمالات هستند.
مثلاً فرموده‌اند: «عَلِیٌّ مَعَ الحَقِّ وَ الحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ»(2) و یا فرمودند: «اَلسَّلامُ عَلَی اَئِمَةِ الهُدَی» یعنی اوّل این‌ها حرکت می‌کنند، سپس هدایت پشت سر این‌ها حرکت می‌کند. همان‌طوری که ائمّه علیهم السّلام «صِرَاطَ المُستَقِیمَ» هستند، «صِرَاطَ المُستَقِیمَ» ساز هم هستند، «صِرَاطَ المُستَقِیمَ» به دنبال اهل‌بیت علیهم السّلام است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

منابع:

1) ملّا محمد محسن فیض کاشانی (زاده‌ی ۱۰۰۷ در کاشان – درگذشته‌ی ۱۰۹۰ هجری قمری در کاشان) (۹۷۷ – ۱۰۵۸ هجری شمسی)، حکیم فیلسوف، محدث و عارف دوره صفوی و از دانشمندان شیعه است. نام او محمدمحسن بن مرتضی مشهور به ملّا محسن و تخلصش فیض و از شاگرد ملّاصدرای شیرازی و میرداماد بوده‌است. وی در فقه و اصول و فلسفه و کلام و حدیث و تفسیر و شعر و ادب توانا و در تمامی این‌ها و رشته‌های دیگر، آثاری از خود به یادگار گذارده است.
2) الإحتجاج (للطبرسی): ج 1، ص133.