« فَالْعَهْدُ وَالْميثاقُ لَهُمْ مَأْخُوذٌ مِنَّا ، مِنْ قُلُوبِنا وَأنْفُسِنا وَألْسِنَتِنا وَضَمائِرِنا وَأيْدينا . مَنْ أدْرَكَها بِيَدِهِ وَ إلّا فَقَدْ أقَرَّ بِلِسانِهِ ، »

«پس عهد و پیمان از ما گرفته شد از دل و جان و زبان و روح و دستانمان. هر کس توانست با دست وگرنه با زبان پیمان بست.»
پس برای عهد و پیمان با ائمّه علیهم السّلام از دل‌های ما، جان‌های ما، زبان‌های ما، درون ما و با دست‌های ما، از ما پیمان گرفته شد.
«مَنْ أدْرَکَها بِیدِهِ» آن‌هایی که توانستند با دست بیعت را درک کنند «وَ إلّا فَقَدْ أقَرَّ بِلِسانِهِ» آن‌هایی که نتوانستند با دستشان بیعت کنند، به زبانشان اقرار کنند، که اقرار کردند. ابتکار پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله این بوده که به‌گونه‌ای از مردم بیعت بگیرند که این بیعت جامِعُ الأَطراف باشد. لذا هم‌عهد را به کاربردند و هم میثاق را که این دو لغت با ظرافت‌های مختلف شبیه به هم هستند. «مَأخُوذٌ مِنَّا، مِنْ قُلُوبِنا» قلب و نفس یکی است. قلب ازاین‌جهت است که دارای تقلّب است.
نفس ازاین‌جهت است که دارای مالکیّت بدن است، هرکدام یک‌جهت خاصی دارند. «وَألْسِنَتِنا» و زبان‌های ما « وَ ضَمائِرِنا» و از باطن‌های ما. باطن یا قلب است یا نفس است و یا عقل. همه‌ی این‌ها با این‌که یکی هستند؛ ولی پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله عبارات مختلفی آورده‌اند که مردم بدانند بیعت کرده‌اند.
«وَأیدینا» و با دست‌هایمان ‌هم بیعت می‌کنیم. راویان می‌گویند که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله القا کردند با دستشان ‌هم بیعت کنند.
تمام این تأکیدها و بیعت‌ ها برای این است که بگویند ما دنبال این نیستیم که به‌جای این عهد و میثاق، چیز دیگری را جایگزین آن کنیم.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه