فراز دوم خطابه ی غدیر – متن فارسی

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

 

12. و اكنون به بندگى خویش و پروردگارى او گواهى مى‌دهم و وظیفه‌ى خود را در آن چه وحى شده، انجام مى‌دهم؛ مباد از سوى او عذابى فرود آید كه كسى را یاراى دور ساختن آن از من نباشد، هر چند توانش بسیار و دوستى‌اش با من خالص باشد. – خداوندى جز او نیست – چرا كه به من هشدار داده كه اگر آن چه در حق على نازل كرده به مردم ابلاغ نكنم، وظیفه‌ى رسالتش را انجام نداده‌ام. و خود او تبارك و تعالى امنیّت از آزار مردم را برایم تضمین كرده و البتّه كه او بسنده و بخشنده است. پس آن گاه خداوند چنین وحى‌ام فرموده: به نام خداوند همه مهرِ مِهر وَرز، اى فرستاده‌ى ما! آن چه از سوى پروردگارت بر تو فرو فرستادیم (مائده / ۶٧) درباره‌ى على و جانشینى او به مردم برسان؛ وگرنه رسالت خداوندى را به انجام نرسانده‌اى و او تو را از آسیب مردمان نگاه مى‌دارد. (مائده / ۶٧)

13. هان مردمان! در تبلیغ آن چه خداوند بر من نازل فرموده، كوتاهى نكرده‌ام و اكنون سبب نزول آیه را بیان مى‌كنم: همانا جبرئیل از سوى سلام، پروردگارم – كه تنها او سلام است – سه مرتبه بر من فرود آمد و فرمانى آورد كه در این مكان به پا خیزم و به هر سفید و سیاهى اعلام كنم كه علىّ‌بن‌ابى‌طالب، برادر و وصىّ و جانشین من در میان امّت و امام پس از من است. همو كه جایگاه‌اش نسبت به من، به سان هارون نسبت به موسى است؛ مگر این كه پیامبرى پس از من نخواهد بود و او پس از خدا و رسول او صاحب اختیار شماست و خداوند تبارك و تعالى آیه اى بر من نازل فرموده كه: همانا تنها ولى و سرپرست و صاحب اختیار شما، خداوند و پیامبرش و مؤمنانى‌اند كه نماز به پا مى‌دارند و در ركوع زكات مى‌پردازند. (مائده / ۵۵) و قطعاً علىّ‌بن‌ابى‌طالب، نماز به پا داشته و در ركوع زكات پرداخته و پیوسته خداخواه است.

14. و من از جبرئیل درخواستم كه از خداوند سلام اجازه كند و مرا از مأموریت تبلیغ به شما معاف دارد؛ زیرا كمى پرهیزكاران و فزونى منافقان و دسیسه‌ى ملامت‌گران و مكر مسخره كنندگان اسلام را مى‌دانم؛ همانان كه خداوند در وصف‌شان در كتاب خود فرموده: به زبان مى‌گویند آن را كه در دل‌های‌شان نیست (فتح / ١١) و مى‌شمارند آن را اندك و آسان، حال آن كه نزد خداوند بس بزرگ است. (نور / ١۵)

15. و نیز از آن روى كه منافقان، بارها مرا آزار رسانیده‌اند تا بدانجا كه مرا اُذُن (سخن شنو و زودباور) نامیده‌اند؛ به خاطر همراهى افزون و تمایل و پذیرش على از من و توجّه ویژه‌ى من به او، تا بدانجا  كه خداوند آیه‌اى فرو فرستاده: و از آنان‌اند كسانى كه پیامبر خدا را آزرده و گویند: او سخن شنو و زودباور است. بگو: آرى، او سخن شنوست. (توبه / ۶١) علیه آنان كه گمان مى‌كنند او تنها سخن مى‌شنود؛ لیكن به خیر شماست. او (پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به خدا ایمان دارد و اهل ایمان را تصدیق كرده، راست گو مى‌انگارد؛ و هم او رحمت است براى ایمانیان شما و البتّه براى آنان كه او را آزار دهند، عذابى دردناك خواهد بود. (توبه / ۶١) و اگر مى‌خواستم نام گویندگان چنین سخنى را بر زبان آورم و به آنان اشارت كنم و مردم را به سوی‌شان هدایت كنم (كه آنان را شناسایى كنند) مى‌توانستم؛ لیكن به خدا سوگند در كارشان كرامت نموده، لب فروبستم.

16. با این حال خداوند از من خشنود نخواهد شد؛ مگر فرمان او را در حقّ على به شما ابلاغ كنم. آن‌گاه پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم چنین خواند: اى پیامبر! آن چه از سوى پروردگارت بر تو فرود آمده (مائده / ۶٧) در حقّ على، ابلاغ كن وگرنه رسالت او را انجام نداده‌اى و البتّه خداوند تو را از آسیب مردمان، نگاه مى‌دارد. (مائده / ۶٧)

 

این مقاله برای شما مفید بود؟

Related Articles

2 Comments

  1. س

    با سلام و تشکر از ارائه مطالب مفید
    بهتر بود هر مطلب به بخش قبل و بعد خود لینک شود
    تا خواننده بتواند مطلب را پیوسته بخواند
    ظاهرا لینکهای زیر هر مطلب لزوما قبل و بعد را نمایش نمیدهد
    موفق و موید و پیروز باشید

    1. ادمین

      با سلام حدمت شما
      با تشکر از پیشنهاد خوبتون

Leave A Comment?

هفت − دو =