به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

( ۱۶ )

أَلا وَ قَدْ أَرى وَ اللّه‏ِ اَنْ قَدْ اَخْلَدْتُمْ اِلَى الْخَفْضِ، وَ اَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ اَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ، وَ رَكَنْتُمْ اِلَى الدَّعَةِ. وَ نَجَوْتُمْ بِالضِّيقِ مِنَ السَّعَةِ، فَعُجْتُمْ عَنِ الدِّينِ وَ مَجَجْتُمُ الَّذِى وَعَيْتُمْ وَ دَسَعْتُمُ الَّذِى سَوَّغْتُمْ. فَ «إِنْ تَكْفُرُوا اَنْتُمْ وَ مَنْ فِى الْأَرْضِ جَمِيعاً فَاِنَّ اللّه‏َ لَغَنِىٌّ حَمِيدٌ» «أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ لايَعْلَمُهُمْ اِلاَّ اللّه‏ُ، جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَرَدُّوا اَيْدِيَهُمْ فى اَفْواهِهِمْ وَ قالُوا اِنّا كَفَرْنا بِما اُرْسِلْتُمْ بِهِ وَ اِنّا لَفِى شَكٍّ مِمّا تَدْعُونَنا اِلَيْهِ مُرِيبٍ»

هان! به خدا سوگند مى‏ بينم كه به راحتى زندگى تكيه كرده ‏ايد و آن را كه سزاوارتر به قبض و بسط كارهاست، رانده ايد و به رفاه رو آورده‏ ايد. و از تنگى به آسايش، دل خوش داشته‏ ايد. از طريق دين، كج شده‏ ايد و آن‏ چه نگه داشته بوديد، دور ريخته ‏ايد و آن‏ چه به آسانى خورده بوديد، برگردانديد.
پس «اگر شما و تمامى زمينيان كفر ورزند، خداوند را زيانى نخواهد بود؛ چرا كه او تنها بى‏ نياز و ستوده است». (ابراهيم / ۸) «مگر خبر پيشينيان به شما نرسيده چون: قوم نوح و عاد و ثمود و نيز آنان كه از پس ايشان آمده‏ اند و داستان شان را جز خداوند نداند؛ چرا كه پيامبرانشان همراه دلايل روشن آمدند و آنان دستان در دهان ‏ها نهاده، گفتند: ما به رسالت شمايان كافريم و به آن‏ چه ما را به آن می ‏خوانيد، در شك و ترديديم». (ابراهيم / ۹)
[از ايشان درس عبرت آموزيد.]