پيامبر صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله در خطابه‌ى غدير، مسئله‌ى امر به معروف و نهى از منكر را با موضوع ابلاغ و تبليغ به صورت آميخته فرمودند. به عبارت ديگر يك مسلمان هنگام امر به معروف و نهى از منكر وظيفه‌ى بازگويى از جانب خدا و رسول و امامان عليهم‌السلام را انجام مى‌دهد، و به عنوان مأمورِ خداوند و خدمت‌گزار پيامبر و ائمه عليهم‌السلام عمل مى كند. با در نظر گرفتن اين مقدمه، حضرت سه جهت اساسى در امر به معروف و نهى از منكر را پايه گذارى فرمودند:
الف. براى آن‌كه بدانيم معروف چيست و منكر كدام است فقط يك راه وجود دارد و آن بيان امام معصوم است. اگر مطلبى از غير طريق ايشان به عنوان معروف يا منكر معرفى شود نه تنها اعتبار ندارد بلكه بدعت و انحراف است. به همين جهت حضرت فرمودند: بالاترين امر به معروف و نهى از منكر آن است كه ولايت و امامت ائمه عليهم‌السلام را به مردم برسانيد، تا بدين وسيله مصدر و مرجع براى شناخت معروفها و منكرها را به آنان معرفى نموده باشيد.
ب. قبل از امر به معروف و نهى از منكر سه نكته‌ى مهم بايد در نظر گرفته شود:
1. خوب ياد گرفتن، و در فهم اصل مطلب اشتباه نكردن.
2. خوب به خاطر سپردن و درست حفظ كردنِ مطلب.
3. تغيير و تبديل ندادن در مطلب و درست رساندن.
ج: وسعتِ دائره‌ى تبليغ و رساندن احكام الهى و مراحل آن را چنين ترسيم فرموده‌اند:
1. آنان كه مى دانند به يك‌ديگر توصيه كنند و متذكر شوند.
2. پدران وظيفه‌ى خاصى در رساندن دين به فرزندان‌شان دارند.
3. رساندن به فاميل و نزديكان بسيار مهم است.
4. حاضران بايد به غائبان برسانند.
5. بايد به دور و نزديك تبليغ نمود و مطالب را رساند.
6. بايد هر كس را ديديم تبليغ كنيم و حكم خدا را برسانيم.
البته لزوم مراعات شرائط زمان و مكان و افراد در همه ى اين موارد واضح است.