به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
( 13 )
وَيْحَهُمْ! اَنّى زَحْزَحُوها عَنْ رَواسِى الرِّسالَةِ وَ قَواعِدِ النُّبُوَّةِ وَمَهْبِطِ الرُّوحِ الْأَمِينِ بِالْوَحْىِ الْمُبِينِ وَ الطَّبِينَ بِأَمْرِ الدُّنْيا وَ الدِّينِ؟! «أَلا ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ». وَ مَا الَّذِى نَقَمُوا مِنْ أَبِىالْحَسَنِ؟ نَقَمُوا وَ اللّهِ مِنْهُ نَكِيرَ سَيْفِهِ وَ قِلَّةَ مُبالاتِهِ لِحَتْفِهِ وَ شِدَّةَ وَطْأَتِهِ وَ نَكالَ وَقْعَتِهِ وَ تَبَحُّرَهُ فى كِتابِ اللّهِ وَ تَنَمُّرَهُ فى ذاتِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
واى بر آنان! از كجا به كجا خلافت و امامت را جا به جا كردند؟ از فراز قلّه هاى بلند و پايه هاى نبوت و جايگاه هبوط و نزول روح الامين كه وحى روشن مى آورد و از قرارگاه پاكان آگاهِ به دنيا و دين. «هان! كه زيانى آشكار بود». (زمر / 15)
و چه بود آنچه از ابوالحسن نپسنديدند؟ آرى به خدا سوگند! نپسنديدند استوارى تيغ او و بى پروايى او را به مرگ و مردن خود و شدت و سختى حمله هايش را و عبرت آموزى يورش هايش را و ژرفايى دانش او در كتاب خدا را و خشم و تندى او را در راه خداوند عزّوجلّ.
Leave A Comment?