نویسنده ادمین 6

«رَغْبَةً فی طاعَتِهِ وَخَوْفاً مِنْ عُقُوبَتِهِ، لِأَنَّهُ اللهُ الَّذی لایُؤمَنُ مَکْرُهُ وَ لا یُخافُ جَورُهُ» «به فرمانبری او شایق و از کیفر او ترسانم؛ زیرا او خدایی است که کسی از مکرش در امان نبوده و از بی‌عدالتیش ترسان نباشد [زیرا او را ستمی نیست].» در روایات فرموده‌اند که بنده […]

«اَسْمَعُ لِاَمْرِه وَ اُطیعُ وَ أُبادِرُ إلی کُلِّ ما یَرْضاهُ وَ اَسْتَسْلِمُ لِما قَضاهُ» «فرمان او را گردن گذاشته و اطاعت می‌کنم و به‌سوی خشنودی او می‌شتابم و به حکم او تسلیم هستم.» این جمله‌ها، بندگی خالصانه‌ی پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در پیشگاه الله تعالی را می‌رساند. «اَسْمَعُ لِاَمْرِهِ» خدا […]

«وَ اُومِنُ بِهِ وَ بِمَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ» «و به او و فرشتگان و نبشته‌ها و فرستاده هایش ایمان دارم.» پیامبران علیهم السّلام با بقیه‌ی مردم در تکالیف عمومی مشترک هستند. ایشان یک تکالیف اختصاصی هم برای خودشان دارند. تکالیف مخصوص پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در روایات […]

«أحْمَدُهُ کَثِیراً وَ اَشْکُرُهُ دائِماً عَلَی السَّرَّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الشِّدَّةِ وَ الرَّخاءِ» «او را ستایش فراوان و سپاس جاودانه می گویم بر شادی و رنج و بر آسایش و سختی.» گفته شد که حمد و شُکر به معنای ستایش است. فرق این دو این است که حمد ستایش است […]

«اَلَّذِی اسْتَحَقَّ مِنْ کُلِّ مَنْ خَلَقَ أنْ یَشْکُرَهُ وَ یَحْمَدَهُ عَلی کُلِّ حالٍ» «آن که در همه‌ی احوال سزاوار سپاس و ستایش آفریدگان است.» در جمله‌ی قبل بیان شد که، خداوند متعال پروردگاری عالمیان و مولویت مؤمنین را دارد و توفیق‌دهنده‌ی مفلحین و عاصم صالحین است؛ پس سزاوار است همه‌ی […]

«وَ لَا یُبْرِمُهُ اِلْحاحُ المُلِحّینَ. اَلْعاصِمُ لِلصّالِحینَ، وَ المُوَفِّقُ لِلْمُفلِحینَ، وَ مَوْلَی المُؤمِنینَ وَ رَبُّ العالَمینَ» «و اصرارِ اصرارکنندگان او را به ستوح نیاورد. نیکوکاران را نگاهدار، رستگاران را یار، مؤمنان را صاحب اختیار و جهانیان را پروردگار است.» «وَ لَا یُبْرِمُهُ اِلْحاحُ المُلِحّینَ» و اصرارِ اصرارکنندگان، او را به ستوه […]

«وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ، الّذی لا یُشْکِلُ عَلیْهِ شَیْءٌ، وَ لا یُضْجِرُهُ صُراخُ الْمُسْتَصْرِخینَ» «و پروردگار پری و انسان است. چیزی بر او مشکل ننماید، فریادِ فریادکنندگان او را آزار نکند.» «النّاس» را دو معنا کرده‌اند. برخی گفته‌اند از نسیان و برخی دیگر گفته‌اند از انسان آمده. «جِنَّة» جن […]

«وَ مُجْزِلُ الْعَطاءِ، مُحْصِی الْاَنْفاسِ» «افزاینده‌ی عطا و برشمارنده‌ی نفس‌هاست.» خداوند متعال عطایش را فراوان می‌کند. اَجزَلَ، یجَزِلُ، اَجزَلَ؛ یعنی عطای فراوان داد. اگر کسی یک شیرینی به ما بدهد، مُجزِل نیست؛ ولی اگر جعبه‌ی شیرینی را به ما بدهد، مُجزِل است. خداوند متعال «مُجزِلُ العَطاءِ» است؛ یعنی بخشندگی‌هایش فراوان و دستش باز است. خداوند جود و سخایش […]

«مُسْتَجِیبُ الدُّعاءِ» «اجابت کننده‌ی دعاست.» اصل دعا، به معنای خواندن است و اصطلاحاً خواندن خداست. «مُسْتَجیبُ الدُّعاءِ» یعنی وقتی خدا را می‌خوانیم و چیزی از او می‌خواهیم، جواب می‌دهد. خداوند متعال جواب دهنده‌ی دعاهاست. آیا همه‌ی دعاها مستجاب می‌شود، یا خیر؟ اگر مستجاب شد، خدا مستجاب می‌کند. اصلاً معنای مُستَجیبُ الدُّعاءِ همین است. […]

«لا إلاهَ اِلّا هُوَالعَزِیزُ الْغَفَّارُ» «معبودی جز او نیست، گرانمایه و آمرزنده است.» «اِلاه» یعنی خدا. «اِله» و «الله» را که به معبود معنا می‌کنند، معنای دقیق نیست. وقتی‌که خدا همه‌کاره است، زنده می‌کند و می‌میراند، می‌گریاند و می‌خنداند، نزدیک می‌کند و دور می‌کند،إحیا و إماته می‌کند، بی‌نیاز و نیازمند می‌کند؛ این خدا «لا […]